Doorsnee Dag
Vandaag was een mooie dag; een dag waarbij je denkt: kan het nog mooier? Het begon vanmorgen eerst met een sms’je om 7uur dat ik moest werken en dat ik ongeveer om half 1 in Amsterdam een auto moest afleveren. Geen enkel probleem dus, om 10uur even autootje ophalen bij het museum, naar Amsterdam rijden en met de trein weer terug; voor de verandering geen pak aan, want rij niemand behalve mezelf. Om 20 voor 10 een nieuwe sms: niet alleen naar Amsterdam rijden, maar daarna met klant (hierna K te noemen) naar Harlingen en vanaf daar de trein terug nemen. Ik me als een gek omkleedden, want dan moet er dus wel een pak aan. De auto opgehaald en met een cruise van ongeveer 130 richting Amsterdam getuft. Bij Joure kwamen er opeens 2 andere Peugeot 607’s voorbij. Een zwarte en een lichtblauwe, waar mijn donkerblauwe dus keurig tussen zou passen. Dus de snelheid ging wat omhoog en in colonne met een slordige 150 verder richting Amsterdam. Bij Almere sloeg het noodlot toe: een auto of 10 - 15 voor mij gebeurde een ongeluk en sloeg er een auto over de kop die midden op de rijbaan bleef liggen. Iedereen vol op de rem en een leuke file tot gevolg. Omdat ik redelijk vooraan stond was ik er snel voorbij. Ik hoefde niet te stoppen om hulp te verlenen, want de passagiers waren al uit de auto en er stond 5 andere auto’s bij die al hulp verleenden. Ben toen de lichtblauwe 607 kwijtgeraakt en ben alleen samen met de zwarte tot Amsterdam centrum gereden. Daar scheidden ook onze wegen, aangezien ik naar de Westermarkt moest en de andere niet. Na een claxon en een groet gingen we beide onze eigen kant op. Aangekomen op de Westermarkt was er keurig nog een plek vrij voor het huis van K en kon ik nog een half uurtje van de zon gaan genieten, omdat ik te vroeg was. Een oud chauffeuradagium luidt: “liever veel te vroeg, dan net te laat”. Nu is de Westermarkt erg druk moet u weten. Het Anne Frankhuis is namelijk daar net om de hoek en veelal staan de rijen tot ver voorbij de deur van K. Zo ook nu en ook het trappetje wat tot de voordeur leidt was bezet met mensen. Ik had al eerder aangebeld, maar er was niemand thuis, dus om half 1, maar eens gebeld. Bleek dat ik de sleutel door de brievenbus mocht gooien en toch de trein kon nemen! Mensen die gebruik maken van een chauffeur zijn vaak een beetje excentriek en hebben af en toe de vreemdste wensen. Met de auto op en neer naar Parijs op 1 dag is niet ongewoon, dagen van 14 uur zijn ook geen zeldzaamheid, heb je keurig de bijrijderstoel naar voren, willen ze toch voorin zitten, en de snoeppapiertjes die af en toe in de auto liggen… Daar tegenover maak je ook wel weer hele leuke dingen mee: premières waar je dus ook naar binnen mag, op bezoek bij de koningin en parkeren naast alle ministers in hun BMWs en Mercedessen, G.J. Dröge en Michael Gorbatsjov achterin hebben, met politiebegeleiding rijden, erg dure restaurants waar je dan ook een vorkje mag mee prikken etc. Kortom het is gewoon de ideale studentenbaan en hoewel het niet super betaalt, is het iedere keer weer feest.Terug naar vandaag: op Amsterdam CS in de trein gestapt en rustig naar Groningen getuft. Iedereen leest vast wel eens dat volkomen vreemde mensen met elkaar in gesprek komen in de trein en eigenlijk gebeurd dat mij nooit. Misschien ben ik te bleu, misschien zie ik er niet uit als een leuke gesprekspartner of misschien ben ik gewoon contactgestoord (hoewel mijn familie anders beweert). Vandaag was niet zo’n dag: vandaag had ik voor het eerst een gesprek met iemand in de trein. Ze zat al voor me tussen Amsterdam en Amersfoort en toen hadden we vluchtig 2 woorden gewisseld. Op Amersfoort bleek de trein naar Groningen al vertrokken te zijn en moesten we een uur wachten, waar zij van baalde. Ik met mijn altijd optimistische instelling probeerde haar dus maar met een grol en een grap de lol ervan te laten inzien en gelukkig lukte dat ook. Richting Groningen hebben we dan ook nog gekletst over van alles en nog wat: werk, reizen, Groningen en nog veel meer. Het was gewoon gezellig en daarbij was het ook nog een knappe meid, dus wat wil je nog meer. Ik zie mezelf al een oproepje in de Rails plaatsen: “12/06 rond 15uur, blonde jongen met pak aan kletst gezellig met knappe SPH meid uit A’dam, moesten helaas afscheid nemen in Groningen. Eens ergens koffie drinken?” Helaas, ze is al bezet, dus dat oproepje zullen we maar laten. Hoewel ik haar wel mijn emailadres gegeven heb, voor het geval ze nog eens tips voor Thailand wil hebben. Toen als de sodemieter naar mijn ouders om daar te eten en te gaan trainen. Na het eten even met Tom, onze Dalmatiër lopen. Langs het water, zonnetje op mijn gezicht, lekker warm en groen gras om mij heen. Wat een heerlijke dag was dit toch.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home