Sodom en Gomorra
E-mail gericht aan mij:
--------------------------------------------------
Nou,
De kogel is door de kerk en het boek Openbaring is aangebroken. Vanavond daalde de mammon neer op ons kleine dorpje, de draak met de vijf koppen is gearriveerd en als klap op de vuurpijl is de zevenarmige kandelaar gedoofd. Conclusie: het was een heet avondje.
We hadden dus vanavond de kerkvergadering over een nieuw te beroepen dominee. Na allerlei hosannaverhalen van de beroepingscommissie heb ik mijn bijzonder kritische geluiden laten horen en zeer informatieve vragen gesteld. De voorzitter van de commissie wilde dingen over de dominee vertellen (dat noemen ze: de dominee voorstellen, terwijl hij er zelf helemaal niet bij is, maar goed) en kwam vervolgens tot de conclusie dat hij perfect bij Oostwold paste. Toen ik hem allerlei vragen stelde over de houding van de kandidaat ten opzichte van de gereformeerden in Oostwold, vrouwen in het ambt, homo's in het huwelijk en wat dies meer zij, kreeg ik als antwoord: ja dat weet ik eigenlijk niet. Dat zou je de kandidaat zelf moeten vragen. Hoezo, hij was toch perfect voor Oostwold?
Daarvoor had hij al een behoorlijk arrogant antwoord tegen mijn opa gegeven (de man is 84, daar geef je geen arrogante opmerkingen tegen, en zeker niet als het mijn opa is). Dus toen was ik al giftig geworden en had ik hem ook al precies verteld dat hij daar niet zo met een arrogante grijns achter die microfoon moest gaan staan (letterlijke tekst. De drie D's werden weer uit de kast getrokken: durf, daadkracht en doorzettingsvermogen...). Ken je me nog?
Vervolgens kwamen we over de dienst van begin februari te spreken waarin die kandidaat voorging. Ik vertelde dat er kop nog kont (wederom letterlijke tekst) aan zijn verhaal zat, er geen bezieling uitging van zijn persoontje en dat ik met kromme tenen in mijn schoenen in de kerk had gezeten. Om vervolgens af te sluiten met: ik heb in de afgelopen 10 jaar nog nooit zo'n slechte dominee gehoord als toen. Ik kreeg vervolgens direct bijval van de koster. Hij had het ook een genante vertoning gevonden. Ik dacht meteen: he, dit wordt nog leuk! Cockfight met de Bonders!!
De voorzitter van de kerkenraad vond het toen echter te gortig worden en kwam met een statement van hier tot Tokyo. Dat we een morele plicht hadden de kandidaat een kans te geven, dat hij nog veel moest leren en dat we hem niet op één dienst konden beoordelen. Alles uiteraard omkleed met de nodige bijbelteksten waar je, als je er enige tekstkritiek op los zou laten precies mijn argumenten mee zou kunnen onderbouwen, maar dat terzijde. Het gevolg was echter dat de aanwezige stemgerechtigden bijna als één blok voor de benoeming stemden (er waren 12 tegen- en 44 voorstemmers), terwijl er voor de toespraak van de moraalridder nog veel meer mensen tegen waren.
Kortom: ik ben ontzettend pissed en heb al mijn geloof verloren in een democratisch proces binnen de kerk. Als je enig charisma hebt en een beetje leuk kunt babbelen, dan heb je zo 3/4 deel van het kerkvolk achter je. Belachelijk. Ooit van een eigen mening gehoord? Jij toch wel zeker?
Nu zul je je afvragen; waarom schrijft hij dat nou allemaal aan mij? Wil ik dit wel weten en zit ik hier wel op te wachten? Nou, eigenlijk ben jij de enige in mijn kennissenkring die nog iets van een kerkelijke achtergrond heeft. Dus lees het, neem het in je op en sta me bij in mijn eenzame strijd tegen onrecht dat kerkdictatuur heet. En kom vooral nooit meer in mijn kerk (mocht je dat al van plan zijn geweest dan).... Ik moet het gewoon even kwijt, dus jij bent momenteel mijn schouder.... :(
Trouwens, a.s. zaterdag komt de kandidaat kennis maken met de gemeente. Op basis daarvan maakt hij een keuze of hij naar hier komt of niet. Drie keer raden hoe positief mijn gesprek met hem gaat zijn. Ik ga hem flink afzeiken, hem vertellen dat hij niet kan preken en dat ik met een groot gevoel van medelijden naar zijn verhaal heb geluisterd. Wedden dat hij zijn beroep niet aanneemt met zo'n kritische geest onder zijn gehoor? Ik heb vanavond trouwens wel aangegeven hem - mocht hij toch besluiten naar hier te komen - zes maanden de tijd te geven. Als het dan nog niks is, dan neem ik ontslag. De kerkenraad is inmiddels op de hoogte en ze waren not amused. Humor!
De kogel is door de kerk en het boek Openbaring is aangebroken. Vanavond daalde de mammon neer op ons kleine dorpje, de draak met de vijf koppen is gearriveerd en als klap op de vuurpijl is de zevenarmige kandelaar gedoofd. Conclusie: het was een heet avondje.
We hadden dus vanavond de kerkvergadering over een nieuw te beroepen dominee. Na allerlei hosannaverhalen van de beroepingscommissie heb ik mijn bijzonder kritische geluiden laten horen en zeer informatieve vragen gesteld. De voorzitter van de commissie wilde dingen over de dominee vertellen (dat noemen ze: de dominee voorstellen, terwijl hij er zelf helemaal niet bij is, maar goed) en kwam vervolgens tot de conclusie dat hij perfect bij Oostwold paste. Toen ik hem allerlei vragen stelde over de houding van de kandidaat ten opzichte van de gereformeerden in Oostwold, vrouwen in het ambt, homo's in het huwelijk en wat dies meer zij, kreeg ik als antwoord: ja dat weet ik eigenlijk niet. Dat zou je de kandidaat zelf moeten vragen. Hoezo, hij was toch perfect voor Oostwold?
Daarvoor had hij al een behoorlijk arrogant antwoord tegen mijn opa gegeven (de man is 84, daar geef je geen arrogante opmerkingen tegen, en zeker niet als het mijn opa is). Dus toen was ik al giftig geworden en had ik hem ook al precies verteld dat hij daar niet zo met een arrogante grijns achter die microfoon moest gaan staan (letterlijke tekst. De drie D's werden weer uit de kast getrokken: durf, daadkracht en doorzettingsvermogen...). Ken je me nog?
Vervolgens kwamen we over de dienst van begin februari te spreken waarin die kandidaat voorging. Ik vertelde dat er kop nog kont (wederom letterlijke tekst) aan zijn verhaal zat, er geen bezieling uitging van zijn persoontje en dat ik met kromme tenen in mijn schoenen in de kerk had gezeten. Om vervolgens af te sluiten met: ik heb in de afgelopen 10 jaar nog nooit zo'n slechte dominee gehoord als toen. Ik kreeg vervolgens direct bijval van de koster. Hij had het ook een genante vertoning gevonden. Ik dacht meteen: he, dit wordt nog leuk! Cockfight met de Bonders!!
De voorzitter van de kerkenraad vond het toen echter te gortig worden en kwam met een statement van hier tot Tokyo. Dat we een morele plicht hadden de kandidaat een kans te geven, dat hij nog veel moest leren en dat we hem niet op één dienst konden beoordelen. Alles uiteraard omkleed met de nodige bijbelteksten waar je, als je er enige tekstkritiek op los zou laten precies mijn argumenten mee zou kunnen onderbouwen, maar dat terzijde. Het gevolg was echter dat de aanwezige stemgerechtigden bijna als één blok voor de benoeming stemden (er waren 12 tegen- en 44 voorstemmers), terwijl er voor de toespraak van de moraalridder nog veel meer mensen tegen waren.
Kortom: ik ben ontzettend pissed en heb al mijn geloof verloren in een democratisch proces binnen de kerk. Als je enig charisma hebt en een beetje leuk kunt babbelen, dan heb je zo 3/4 deel van het kerkvolk achter je. Belachelijk. Ooit van een eigen mening gehoord? Jij toch wel zeker?
Nu zul je je afvragen; waarom schrijft hij dat nou allemaal aan mij? Wil ik dit wel weten en zit ik hier wel op te wachten? Nou, eigenlijk ben jij de enige in mijn kennissenkring die nog iets van een kerkelijke achtergrond heeft. Dus lees het, neem het in je op en sta me bij in mijn eenzame strijd tegen onrecht dat kerkdictatuur heet. En kom vooral nooit meer in mijn kerk (mocht je dat al van plan zijn geweest dan).... Ik moet het gewoon even kwijt, dus jij bent momenteel mijn schouder.... :(
Trouwens, a.s. zaterdag komt de kandidaat kennis maken met de gemeente. Op basis daarvan maakt hij een keuze of hij naar hier komt of niet. Drie keer raden hoe positief mijn gesprek met hem gaat zijn. Ik ga hem flink afzeiken, hem vertellen dat hij niet kan preken en dat ik met een groot gevoel van medelijden naar zijn verhaal heb geluisterd. Wedden dat hij zijn beroep niet aanneemt met zo'n kritische geest onder zijn gehoor? Ik heb vanavond trouwens wel aangegeven hem - mocht hij toch besluiten naar hier te komen - zes maanden de tijd te geven. Als het dan nog niks is, dan neem ik ontslag. De kerkenraad is inmiddels op de hoogte en ze waren not amused. Humor!
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home