Vorig weekend een weekendje naar Freiburg, Duitsland geweest. Christina is daar na haar stage in Athene heen verhuisd, vanuit Mainz en studeert daar nu aan de universiteit (in Duitsland wisselen ze vaak en makkelijk van universiteit: de punten blijven staan) aan een van de meest prestigieuze rechtenfaculteiten van het land. Ik was daar nog niet geweest, dus werd het eens tijd daar een kijkje te gaan nemen. Een treinverbinding die normaal 8 a 9 uur duurt, deed er nu 11 uur over vanwege de sneeuw, dus dat was een mooi begin van het weekend.
Freiburg zelf is een leuke oude stad met veel oude gebouwen en midden in de heuvels gesitueerd (hoewel ik daar weinig van gezien heb...). 's Zaterdags heb ik een stadtour gekregen en daarna waren we zo moe dat we thuis op Christina's laptop films hebben gekeken die ik meegenomen had (National Treasure (slecht ik weet het...), Million Dollar Baby (huilende C), Sideways (zie andere post) en nog 1 waar ik mij de titel niet van herinner...).

's Zondags zijn we met de kabelbaan omhoog gegaan naar de hoogste berg/heuvel rond Freiburg vanwaar je een mooi uitzicht over de stad zou moeten hebben en in de verte de Jungfrau en Eigner zou moeten kunnen zien. Helaas was het weer in Freiburg dit weekend precies hetzelfde als in Nederland, dus met erg veel sneeuw. Er was vanaf de berg dus niks te zien. Boven gekomen hadden we het al zo koud gehad in de gondel dat we eerst maar warme chocolademelk hebben gedronken om weer warm te worden. Daarna begon de barre tocht: we hadden namelijk een enkeltje gekocht en gingen lopend weer naar beneden. Het was inmiddels al aardig gaan sneeuwen en we konden nog amper een hand voor ogen zien. De eerste en snelste route naar beneden (van 2 uur) was nog niet betreden sinds de sneeuwval en we zakten zo'n halve meter door de sneeuw heen en 2 uur zo naar beneden ploegen zagen we niet zitten. Dan maar de 1na snelste route naar beneden die ongeveer 3 uur zou moeten duren. Ik had natuurlijk geen muts meegenomen uit Nederland en heb mijn sjaal maar om mijn oren gebonden om deze enigzins warm te houden.

De route liep over een soort ski/langlaufpiste naar beneden en de skiërs gingen ons aan alle kanten voorbij. De route liep af en toe door het bos en af en toe in een open stuk waar de wind vrij spel had en de gezicht flink bewerkte. Na een uur had ik dan ook bevroren wenkbrauwen en haar en zaten er ijsspegeltjes aan mijn sjaal. Het was een barre tocht die aan het einde (uit de wind) weer enigszins dragelijk werd, maar wel een mooie en zeker voor herhaling vatbaar. Misschien van de zomer toch maar eens echt van het uitzicht genieten?

Onderweg heeft Christina nog een mobiele telefoon gevonden die iemand verloren had. De eigenaresse belde na een tijdje op en was enorm dankbaar dat wij haar (zakelijke) telefoon gevonden hadden. Onderaan de berg bij het kabelbaanstation wachtte zij ons op en was blij dat "er nog eerlijke mensen op deze wereld bestaan" en gaf ons 20€ vindersloon. Daar zijn we dus nog maar even van uiteten gegaan. :)

Ik heb de nachttrein weer terug genomen en heb de reis van Freiburg naar Arnhem prinsheerlijk in een ligstoel liggen slapen (hoewel een bed nog beter was geweest, maar wel duurder) en ik was rond de klok van 11en weer terug in Groningen. Wat een heerlijk weekend.