donderdag, november 18, 2004

Slaap Zacht

Een proces dat voor de zomer al begon en waarvoor in de zomervakantie werd gevreesd heeft nu toch een einde gekregen. Vanochtend kreeg ik het telefoontje dat mijn oma is overleden. Ze had een weinig voorkomende vorm van kanker die ook eigenlijk niet behandelbaar is. De chemo-therapie die geprobeerd is, sloeg niet aan en ze had er ook geen zin meer in.
Afgelopen vrijdag was ik er voor het laatst en het is maar goed dat ik toen gegaan ben. Ik had haar al een aantal maanden niet meer gezien en de schok/overgang was voor mij wel erg groot. Iemand die altijd heel levenslustig was en die overal controle over wilde uitoefenen, zat nu in een stoel, herkende mij eerst niet en kon eigenlijk niks meer zelf. Positief was wel dat ze geen pijn had en nogal erg opgewekt was (voor zover mogelijk).
Vanochtend kwam eerst het telefoontje van mijn moeder dat de laatste fase was ingegaan, dat het lichaam koud en blauw werd. De verwachting was tot de avond/morgen. Tien minuten later een telefoontje van mijn vader dat ze overleden was. Vreemd dat het toch zo snel kan gaan.
Irritant is dat ik geen idee heb hoe ik mij nu moet voelen, of hoe ik het moet omschrijven. Ik huil niet, lach ook niet, geen idee eigenlijk. Vreemd zo'n gewaarwording als voor het eerst iemand overlijdt die je kent.
Ik zie wel; ik ga eerst maar eens naar huis.

My personal world map

Visited Countries
Visited Countries Map from TravelBlog