De crematie
Tsja, wat nu te schrijven. Belde net met Bert en die zei dat ik niet zo emtotieloos ben als ik me voordoe, omdat ik alles, hier op mijn blog, van me af schrijf. Misschien is dat zo, misschien ook wel niet. Wie zal het zeggen.
De dienst/uitvaart was wel mooi. Het koor waar mijn oma meer dann 70 jaar (!!) lid van is geweest zong en de voorzitter had ook nog een leuke speech. Mijn oom als oudste zoon, schetste haar levensloop, waarvan het meest in het oogspringende was, dat ze 35 jaar weduwe is geweest. Als kleinzoon sta je daar niet zo bij stil, want ik heb mijn opa nooit gekend, maar voor haar zal dat toch anders zijn geweest. Deze kant van de familie is nu zo goed als uitgestorven en velen die ik normaal op verjaardagen van mijn oma zag, zal ik niet meer zien, omdat de gemeenschappelijke factor (mijn oma) er niet meer is.
Een anekdote wil ik jullie toch niet onthouden: voor mijn oma's 70-jaar lid jubileum bij het zangkoor, werd zij door de krant geïntervieuwd en in het artikel stond het volgende. "Niet alleen onderscheidt mevrouw Van Delden zich vocaal van haar medebewoners [in het bejaardentehuis], maar ook sportief. Waar bij alle andere bewoners een rollator voor de deur staat, staat bij haar een hometrainer!" De waarheid gebeid te zeggen, dat die jaren op hetzelfde aantal kilometers heeft gestaan en dat dat alleen opliep de keren dat ik of Redmer op bezoek waren geweest... Dag oma.
2 Comments:
Leuk stukje over je oma. Herinner haar maar zoals je haar de afgelopen (bijna) 26 jaar hebt leren kennen!
(n.b.: denk je i.h.v.v. een beetje om je spelling?)
Hoe was het in Fr.?
I''ll be back. Later :)
Een reactie posten
<< Home