Eindelijk het verslag van Moldavië op mijn blog. Het heeft even geduurd, maar steeds twee keer dezelfde tekst typen wordt ook een beetje vervelend, dus daarom duurde het even.

Moldavië was een mooie ervaring van een voormalig communistisch land in overgang. De gebouwen, de mensen, de infrastructuur en het politieke systeem: overal kun je nog aan afzien dat het vroeger communistisch was en dat er nu hard getrokken wordt om de boel naar (west-) Europese maatstaven om te zetten. Snel gaat dat natuurlijk niet en veel problemen (oa. corruptie) spelen nog een rol hierbij.

Ik was dus in Moldavië voor een seminar getiteld "Our World - A Europe of Change" via de JOVD. Tien Nederlanders (JD en JOVD), 10 Denen, 10 Oekraïners en 10 Moldaven (wat er volgens mij maar effectief 6 waren), die een week discussiëren over de verschillen tussen oost en west Europa, de mogelijkheden die er liggen (ook om elkaar te helpen), onderzoek doen naar het gastland (waar, ik geef het eerlijk toe, ik voordat ik erheen ging, bar weinig van wist), culturele uitstapjes makend en drinkend & feestend doorbrengen. Dat laatste was natuurlijk alleen 's avonds aan de orde, maar dan ging de wodka er ook vlot door. :-)

Het was een redelijk druk programma, met oa. een bezoek aan het gemeentehuis, een politieke partij en het parlement (waar de Moldaven zelf allen ook nog nooit geweest waren). Ook culturele tripjes naar een oud klooster en de separatistische regio Transniester waren onderdeel van het programma. Die laatste was weer een ervaring opzich, omdat het een "conflict-"regio is wat door geen enkel land ter wereld erkend is maar wel een eigen munt, parlement, president etc heeft. Het enkele feit dat het voormalige 14e Russische leger (vroeger onder leiding van A. Lebed) daar gelegerd is, weerhoudt Moldavië om de regio weer terug te voegen bij hun land. (vergelijkbare scenario's in Georgië trouwens...) Het schijnt zelfs dat als de Russen zouden vertrekken en al hun wapens zouden meenemen, dan zouden ze met 160 treinwagons per dag er nog meer dan 4 jaar over doen om al het materiaal terug te vervoeren. Mocht je nog een goedkope tank of Kalashnikov willen kopen, dan moet je daar zijn...

Moldavië is verder een mooi land met schitterende gebouwen in de hoofdstad Chisinau. Grote gebouwen met imposante entrees en met veel ornamenten en marmer staan er vervallen bij. Ik heb er al overgedacht om als projectontwikkelaar daar aan de slag te gaan, maar heb dan wel eerst wat investeringskapitaal nodig (voelt iemand zich geroepen?). Openbaar vervoer gaat met trolleybussen of van die kleine Mercedesbusjes die bepaalde routes rijden en waar je voor 10cent meekunt rijden. Gladheid wordt tegengegaan door met zand te strooien (zout helpt bij de lage temperaturen die daar voorkomen niet meer), dus het is één grote smerige bende als het wat warmer wordt en de riolering werkt natuurlijk niet naar behoren, zodat grote plassen zich op het wegdek vormen en je af en toe een ongewenste douche krijgt door een langsrijdende bus of auto. Snelwegen zijn er niet en buiten de stad heb ik voornamelijk paard en wagen gezien.

Op de laatste dag hebben Luc en ik samen met 2 Moldavische schonen een stadstour gemaakt en een museum bezocht. Op vertoon van mijn studentenkaart kreeg ik nog wel korting, maar als buitenlanders moesten we 10x (!!) zoveel betalen als onze Moldavische vrienden. Het is weer zo'n mooi typisch Oost-Europees verschijnsel. Niet dat het nu extreem duur was, maar het geeft toch wel weer het onderscheid aan en de manier van denken. Daarbij kregen we maar 15 minuten de tijd om 10 zalen vol opgravingen en exposities door te lopen en stond de verwarming ook nog niet aan! :-)

In Nederland ben ik gewend om de enkele keer dat ik met de taxi ga, een fooi te geven. De taxichauffeurs in Chisinau hebben geweten dat er toeristen in de stad waren en volgden ons als trouwe hondjes. Voor een ritje betaalde je meestal ongeveer 30Lei, waarbij ik dan nog meestal 10Lei fooi gaf (totaal prijs dan ongeveer 2,5€ voor een rit van 15 tot 20minuten: vgl. DenHaag, startprijs (!!) 4,5€). Ook de hoeveelheden drank en sloffen sigaretten die de rest van de groep heeft lopen inkopen (Marlboro: 1€), was geloof ik ook meer dan de toegestand hoeveelheid. Één kwam er zelfs geloof ik terug met 6 liter (sterke) drank en 11 sloffen sigaretten.

Het was een erg mooie ervaring en ik heb veel nieuwe vrienden gemaakt en nieuwe indrukken opgedaan, hoewel Moldavië me wel erg aan Albanië en Georgië deed denken, maar dan nog een graadje erger. Ze willen graag toetreden tot de EU, maar dat zie ik de eerstkomende 15 jaar zeker nog niet lukken. Graag nog een keer terug, zingend door de straten van Chisinau op de melodie van Aerosmith."I don't want to miss a thing...."