22 uur

Vorige week maandag ging ik nog even een koffie drinken op een terras en belandde bij Taiwan ("the place to be" in Tirana) aan de buitenbar. Naast mij zat een Albanees en we kwamen in gesprek. Hij bleek in Griekenland te werken als een schilder en was 19 jaar. Hij zat een beetje te flirten met een meid een paar tafeltjes verderop, die hoogstens 17 jaar was. Het was toen ongeveer 21 uur en ik zei al dat ze waarschijnlijk binnen een half uur zou weggaan, omdat de meiden hier tussen 22 en 23 uur thuis moeten zijn. Het is best vreemd (en frustrerend als het net gezellig is) dat de meiden, ook al zijn ze in de twintig, hier zo vroeg thuis moeten zijn als ze nog bij hun ouders wonen. De jongste garde (12 tot 14) zal het later wel makkelijker hebben omdat Tirana (Albanië als geheel niet) snel moderner wordt en dus ook modernere ideeën krijgt. Niet alleen moeten de meiden al zo vroeg thuis zijn, maar een vriendje hebben is er zeker ook niet bij. Het kan wel, maar het gebeurd stiekem, want als de ouders (van het meisjes dan) er achterkomen, moet er eigenlijk meteen getrouwd worden. De keren dat ik dus met een Albanese wat gedronken heb, was zij dus steeds op stap met vriendinnen (want een buitenlander is natuurlijk helemaal uit den boze)...
Goed, terugkomend op die schilder: de dames gingen keurig om 21.30 naar huis en hij sprong op en zou er wel even achter aangaan. Ik moest maar wachten tot 22uur, dan was ie er wel weer. Ik bestelde dus nog een drankje en maakte het mezelf gemakkelijk. Om 22.15 was hij er weer. Ik verwachtte nu heel wat, maar het enige wat hij gedaan had was haar achterna gelopen zodat hij nu wist waar ze woonde. Of hij dan nog wat met die info ging doen; tsja dat wist ie dan nog niet. Zoals Pe Daalemmer en Rooie Rinus al zeiden: "Dames, begin niet aan Zuiderlingen, want die praten alleen en daden: vergeet het maar!"

posted by Eisenreich @ 8/24/2004 01:49:00 p.m.