Bereidingswijze

Voorbereiding: snij de kipfilet in reepjes, de prei in ringen van ca. 2 cm en de courgette in halve plakjes.

1. Verhit in de wok 2 eetlepels olie en roerbak de kipfilet in 2-3 minuten bruin.

2. Voeg de prei en courgette toe en roerbak het geheel gedurende 3 minuten.

3. Voeg 250 ml water en de inhoud van een zakje mix voor roerbakgroente toe. Breng het geheel al roerend aan de kook en roerbak het vervolgens 3 minuten.

4. Voeg als laatste vers gesneden koriander en 1 eetlepel honing toe.

Serveren met rijst of gebakken aardappelen.

Mijn dagelijkse leven is op het ogenblik niet echt spannend of opwindend en eerlijk gezegd vind ik dat redelijk belabberd. Behlave college, hockeytraining en een incidentele koffie-afspraak gebeurd er belabberd weinig. Dat is gelukkig wel eens anders geweest, dus ik hoop op verbetering. Mijn broertje heeft ondertussen een baan gevonden als call-center medewerker voor een half jaar, om geld te verdienen voor zijn reis van 6 maanden naar Nieuw Zeeland. Mijn sollicitaties voor zowel Sarajevo als Wagamama lopen nog en heb van beiden nog maar erg weinig gehoord. Zou leuk zijn om weer fatsoenlijk aan het werk te kunnen, want training ken ik nu wel en het incidentele ritje voor CC Drive schiet ook niet erg op. Tuurlijk zijn er af en toe wel leuke dingen, maar door de bank genomen is het 3x niks. Vandaag erg, erg lang geslapen, boodschappen gedaan, eten gekookt, krant gelezen en TV gekeken. Kon mijn aandacht niet bij "Phileine zegt sorry" houden, dus ik heb lopen zappen tussen het een en ander, maar er was ook niks fatsoenlijks op. Op duitsland was nog wel iets aardigs, maar ik had geen zin me in te spannen om te luisteren. Morgen 2 wedstrijden van Bedum hier in Groningen, dus ik zal wel even op de fiets stappen en gaan kijken. Ben ik tenminste de hele middag onder zeil. :-)

Toen ik afgelopen week de supermarkt binnenkwam, zag ik ze al naar mij kijken. Ik dacht eerst: "ach, het zal wel niets zijn" en ik liep door. Maar tijdens mij zoektocht langs de schappen en door de paden, merkte ik op dat ze nogsteeds naar mij keken en ik voelde een vreemd soort aantrekkingskracht. Tijdens het uitzoeken van de sausjes, de melk, het brood en de koekjes voelde ik steeds dat beklemmende gevoel dat iemand je aanstaart. Ik durfde eigenlijk niet terug te kijken om misschien een verkeerd signaal te zenden en uit verlegenheid. Ik stelde de gang naar de kassa zo lang mogelijk uit, door minuten te dubben over welk soort koekjes ik zou meenemen en of ik nu echt wel koffie nodig had. Eindelijk bij de kassa aangekomen, keek ik opzij en zag ik dat ze me nog gewoon aanstaarden. Schaamteloos, zonder gene of verlegenheid. Ik kon het niet weerstaan, ik moest wel...

Nu zit ik dus hier thuis met een familieverpakking van 32 wc-rollen. We zijn samen. Tenminste voor de eerst komende maanden. Dan zal de magie wel uitgewerkt zijn en ga ik opzoek naar een ander. Het leven is hard af en toe.

Afgelopen dinsdag was ik net terug van hockeytraining in Bedum, zat ik lekker achter mijn pc en wilde ik wat gaan bloggen, toen de deurbel ging. Normaal belt er niemand om 12uur 's nachts nog aan, of het zijn dronken lui, dus ik neem op en vraag wie er is. geen antwoord, dus ik hang op en loop weer weg. Gaat de bel weer en nog een keer. Toen was ik het zat: ik deed mijn badjas aan (ik zat al in pyjama) en liep naar beneden. Ik zou die rotjochies wel eens even... (erg gewaagde uitspraak, mij kennende).

Kom ik beneden en loop ik naar de deur, zie ik daar toch wel een erg bekend silouet staan. Open ik de deur en staat Christina daar! Ze had een sponsormeeting in Hamburg gehad en wilde mij even verrassen door langs te komen. Nou, een verrassing was het zeker, want ze was de laatste die ik om dat tijdstip nog verwacht had. :-) Ze is donderdag weer weg gegaan, want als president van ELSA Duitsland heeft ze natuurlijk een erg belangrijke baan ;-) en heeft ze het dus druk (dat geloof ik zeker, want ik heb het ook een jaar van dichtbij mogen meemaken).

Toch leuk dat sommige mensen je zo even kunnnen verrassen. Christina bedankt! :-)

De titel dekt de inhoud zou je denken, maar niets is minder waar. Afgelopen vrijdag een klus gedaan in Loosdrecht bij de Koninklijke Watersport Vereniging. Niet een normaal ritje, maar een parking. Ook geen Valet Parking zoals bij het Groninger Museum, maar eigenlijk alleen het doorsturen van mensen naar de parkeerplaats en het aangeven waar te parkeren. Dit afgezien 4 incidentele auto's waar de bestuurder van vroeg, of we de auto toch weg wilden zetten (Saab 93, Alfa Romeo Spider, VW Touareg en een Beetle Cabrio). Het was een verjaardagsfeestje van iemand van KPMG, dus kennelijk had hij geld over, want behlave ons, de ruimte en catering was er ook nog een complete band. Ach ja: je wordt maar 1x 40. :-)

Met 4 man sterk uit Groningen vertrokken (16.15 uur) en 1 nog komende uit Utrecht, hebben we de klus makkelijk geklaard. Het stelde eigenlijk niet veel voor, maar lol hebben we wel gehad. We hadden zaklantaarns met rode kegels bovenop, waardoor het leek alsof we politieagenten waren. Ook hadden er een paar een reflecterend hesje aan over hun blauwe jas. Aan de weg dus een beetje met die dingen staan zwaaien en dan zag je de auto's op de rem gaan staan, fietsers vooroverbuigen om hun licht nog aan te doen en auto's een weggetje eerder induiken. We hoorden later ook, dat mensen dachten dat er een alcohol controle was. Humor.

Het is wel een dure buurt daar trouwens: veel Volvo's, Saabs, 2 Bentley Continentals, een Hummer H2, Mercedessen en Audi's en een enkele Aston Martin DB7 en Porsche Carrera S met net 500 km op de teller (die helaas de eigenaars zelf weg wilden zetten). We waren om 4.15 uur 's nachts weer thuis.

Het blijft wel een leuke aangelegenheid om met 4 (mannelijke) collega's zo'n klus te doen. Gespreksstof blijft dan ook beperkt tot het uitwisselen van verhalen van ritten die we gedaan hebben (waarheen, wie, wat voor auto, opmerkelijke dingen etc.), auto's en vrouwen. Het blijft toch een beetje een mannenwereldje.

Goed, heb ik een week niet gepost. Ik was lui. Niet alleen was ik lui, maar ik had ook 2 dagen geen internet. Het ging plotseling offline en ik kon het niet gerepareerd krijgen, hoewel ik wel iets van computers en netwerken weet. Ik heb dus mijn provider gebeld en zij zouden een monteur binnen 3 werkdagen sturen. Gelukkig kwam een man op vrijdag al en controleerde alles meteen. Het probleem zat buiten in de kabelkast. Mijn koppelstuk was rot en hij moest hem vervangen. Wist niet dat die dingen konden verrotten, maar okay.

Kom net van de bioscoop terug. Heb de late nachtfilm Red Eye gezien. Niet heel spectaculair, maar wel het vermelden waard als film waarin voor de eerste keer een hockeystick een vooraanstaande plaats in de film heeft, hoofdzakelijk om als een verdedigingswapen gebruikt te worden, maar je moet toch ergens beginnen! Weet niet wie de rekwisieten-afdeling daar leidt, maar het was een heel oud model.. ;-) In ieder geval is het tenminste een goed voorbeeld dat je niet met hockeyers kunt!sollen :-)

Mijn broertje is afgelopen vrijdag afgestudeerd als Bachelor in Business Administration (BA). Concreet: hij heeft zijn studie Facility Management afgemaakt en is nu een "vrij" man. Ik hoef natuurlijk niet te vermelden dat ik een trotse broer ben. :) Hij wil nu eerst een half jaar gaan werken om een verre reis van een half jaar (waarschijnlijk NieuwZeeland) met zijn vriendin te bekostigen. Altijd mooi om er lang tussenuit te gaan nu het nog kan. Wat hij daarna gaat doen is nog onbekend; misschien verder studeren, misschien werken. Who knows.

We zijn vrijdagavond dus met de familie uit eten geweest in een duur restuarant om dit heugelijke feit te vieren. Was erg gezellig en het eten (hoewel soms wat vreemd, maar ik zal wel een fijnproever zijn) was heerlijk.

Goed, op het ogenblik voel ik me dus niet al te fijn. Opgezwollen klieren, slikken doet zeer, hoofdpijn, lusteloosheid, koud en heb erg slecht geslapen vannacht. Om de 2 uur wakker, weer wat water drinken, niet de juiste positie vinden en weer wakker worden. Dat Nederland net de finale van het EK Hockey verloren heeft in de laatste 3 minuten (4-2) werkt ook niet echt mee. Op de bank met een deken de wedstrijd gekeken, hoewel steeds in slaap sukkelend. Ik ga vandaag maar weer eens vroeg naar bed.