Beste,

Naar aanleiding van je inschrijving voor STBB2NY moeten we je tot onze spijt mededelen dat je niet geselecteerd bent om aan deze masterclass deel te nemen.

Wij hebben enorm veel inschrijvingen mogen ontvangen voor STBB2NY. Zoals je weet, geschiedt de selectie vergelijkenderwijs. Wij hebben geconstateerd dat andere kandidaten meer voor STBB2NY in aanmerking komen. Het vergelijkenderwijs selecteren betekent dat er andere criteria worden aangewend dan die welke worden gehanteerd bij een gewone sollicitatieprocedure voor advocaat-stagiaire.

Uit vorenstaande mag je derhalve geenszins afleiden dat je in de toekomst geen goede kandidaat/stagiaire voor ons kantoor zou zijn. Wij hopen dan ook dat, indien je je gaat oriënteren op de arbeidsmarkt, je niet schroomt ons kantoor hierbij te betrekken.

Wij wensen je veel succes met je studie toe.

Met vriendelijke groet,

Human Resources Adviseur

En ik had er nog wel zo'n goed gevoel over...
-----------------------------------------------------------------
Beste,

Naar aanleiding van de gesprekken die wij met je hebben mogen voeren in verband met de selectie voor de Procter & Gamble Masterclass Spring 2005, berichten wij je het volgende.

Gezien het grote aantal gesprekken en het beperkte aantal plaatsen, was een zorgvuldige keuzebepaling noodzakelijk. Het spijt ons je te moeten mededelen, dat je niet behoort tot één van de kandidaten die aan de Masterclass kan deelnemen.

Voor feedback over je gesprekken kun je altijd contact op nemen met één van je interviewers. Wij danken je voor de getoonde belangstelling in onze organisatie en wensen je veel succes toe met je verdere studie.

Met vriendelijke groeten, PROCTER & GAMBLE NEDERLAND B.V.

Arthur Dent van de planeet Aarde heeft zijn dag niet. Zijn huis staat op het punt om met de grond gelijk gemaakt te worden, zijn beste vriend blijkt een buitenaards wezen te zijn en alsof dat nog niet genoeg is moet de Aarde plaats maken voor een hyperspace snelweg. Arthurs enige kans om te overleven is om mee te liften met een voorbijvliegend ruimtevaartuig. Voor deze nieuweling in de ruimte begint het grootste avontuur in het universum wanneer het einde van de wereld nabij is. Tijdens zijn reis door de ruimte komt Arthur erachter dat niets is zoals het lijkt. Een handdoek blijkt bijvoorbeeld het meest handige voorwerp van het universum te zijn. Hij leert de zin van het leven te begrijpen en hij ontdekt dat alles wat hij moet weten in één boek te vinden is: The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy!!!!

Geen paniek… Steek je duim omhoog en ga samen met de normaalste man van de wereld mee op reis door de ruimte om daar de meest buitengewone avonturen te beleven.

Na onze veldslag bij HCHN naar Grun gereden, daar even wat gegeten en gedoucht en toen samen met Jaap, Joran, Florijan, Lucas en Jeroen naar een hockeyfeest bij GHBS. Wij waren ze vorige week onderweg tegen gekomen (zie andere post) en uitgenodigd voor hun party en dat laten wij ons natuurlijk niet 2x zeggen. Hoewel, behalve Jeroen en ik, de anderen Heren 2 zijn, namen we die gewoon als introducees mee. :) Daar aangekomen werden we door iedereen die we spraken en vertelden dat we van HCW waren, ontzettend uitbundig begroet en iedereen vertelde ons hoe geweldig ze het wel niet vonden dat we er waren. Overdrijven is ook een vak... Een prima feestje was het wel en we hebben ons dan ook zeker vermaakt. Het idee is geopperd om maar een Heren 25 team te beginnen bij GHBS, dan kunnen we ook wat vaker van dit soort feestjes genieten. Dames nog bedankt voor de gezellige en enerverende avond en de volgende keer zijn we er ook! Ik was om half 11 thuis en moest vanochtend de auto voor 9nen nog naar Europcar brengen. Ik had het zwaar dit weekend!

Zondagochtend om half 10 eerst naar Schiphol met een zwaar vermoeid hoofd. Bij Drachten zat ik al min of meer achter het stuur te knikkebollen, maar gelukkig wilde de dame achterin wat over tulpen en Nederland weten en zodoende kon ik mij toch nog een beetje wakker houden. Het eerste de beste tankstation na Schiphol heb ik dus ook maar vereerd met een bezoekje en een flinke bak koffie... Daarna door naar Nijverdal voor een uitwedstrijd in het o zo pittoreske dorpje. Ik was vroeg en nam dus een afslag eerder over de Holterberg waar ik er een sport van probeerde te maken, zo weinig mogelijk fietsers te raken. Mijn hemel, wat is het daar druk met wielrenners en mountainbikers... Bij het clubhuis van HCHN aangekomen bleek er nog niemand te zijn en moest een half uur wachten voordat ik daar eindelijk van de koffie kon genieten.

Vorig jaar was Florijan redelijk hard door deze gasten aangepakt (flink letsel en nog een bal tegen ook...) en het zou nu niet veel beter worden. HCHN kan eigenlijk niet hockeyen en moet het redelijk van het befaamde 4e klasse houthakkersspel hebben. Daarbij opgeteld een scheidsrechter die nooit een kaart had mogen krijgen en zwaar partijdig fluit (vraag de rest van de poul ook maar) en je krijgt een zware pot. Commentaar op de scheids werd scheldend (door hem) afgekapt, vriendelijke verzoekjes om hoe lang nog te spelen, werd steevast beantwoord met een "je hoort wel wanneer ik fluit" en nog meer van dit soort ongein. Dit zijn precies het soort mensen die je NOOIT op een hockeyveld mag zetten, want dit bederft de sport en het plezier. Wanneer iemand niet kan (goed) fluiten, goed dat kan voorkomen en accepteer je, maar grof en beledigend tegen de tegenstander en ontzettend partijdig kan gewoon niet... Kaart ontnemen die man. Concreet: ik kreeg geel voor een fysieke overtreding (de 2e in mijn hele hockeycarrière, want ik ben echt geen hakker) die dat wel was, maar zeker geen geel. Bas kreeg rood en we kregen geloof ik nog 3 groene kaarten. HCHN kreeg 1x groen... We hebben gewonnen met 2-3, maar vraag niet hoe en hoe bont en blauw we van het veld kwamen. Volgend jaar ben ik wel bondsscheids en speel ik niet meer, kan die idioot tenminste met pensioen...

Laten we beginnen met mijn verjaardags feestje dat ik afgelopen zaterdag vierde, hoewel vandaag (de 18e) echt mijn verjaardag was. Van te voren nog een ritje heen en weer Schiphol gehad en nog inkopen gedaan en het begon rond half 8 toen de eerste gast kwam. Ik denk dat we op de top met een man of 14 waren en moet zeggen dat het erg gezellig was. Rond een uur of 1 zijn Florijan, Jeroen, Redmer, Arnoud en ik nog de stad ingegaan en we belandden al snel in de 3, waar Jaap in deSkihut zich al omringde met blond vrouwelijk schoon. Binnen 5 minuten had Florijan een meid aangesproken (geschatte leeftijd: 16) en haar telefoonnummer geregeld. Ik geloof dat hij gedurende de hele avond er 5 heeft versierd...Wat een player is het toch. Heb me daar wel vermaakt met een beetje dansen en mij staan te verwonderen over 2 dames die de meest halsbrekende toeren uithaalden bij het dansen en er een behoorlijk hoog danstempo op na hielden... Een patserige vindicater probeerde hun te imponeren door mee te gaan dansen, maar werd al snel afgeserveerd, omdat hij het tempo niet bij kon houden. Chappeau dames! :) Om half 4 hield ik het voor gezien omdat ik weer moest werken de (volgende) ochtend. Zondag hoorde ik dat de rest het tot half 7 had volgehouden...

Ik ben MOE!!!!!!!!! Na een zeer uitbundig en vermoeiend weekend, heb ik het nu even helemaal gehad. Wilde toch nog even wat posts schrijven anders vergeet ik de helft weer of kom ik er helemaal niet meer aan toe. Laten we zeggen dat de combinatie van Verjaardagsfeestje, werk, hockey en hockeyfeestje, niet de optimale is voor een gezonde nachtrust en een relaxte zondagavond achter de TV. Zie andere posts voor alle stories! :)

Dit kreeg in zondagmiddag (na mijn verjaardag van zaterdag) binnen. Joao is mijn (Angolese) broertje.
-------------------
Gisteravond fungeerde ik dus als taxi voor Joao. In mijn beleving onderscheidt hij zich op twee wezenlijke punten: hij is groot (om niet te zeggen enorm) en niet onbelangrijk: hij heeft een mobiele telefoon. Vooral dat laatste vraagt om enige aandacht bij het lezen van het navolgende.

Toen we om kwart voor 12 vertrokken, kreeg hij direct al een belletje van zijn twee Angolese vrienden dat ze de trein hadden gemist. Ik had echter geen zin om voor alles en iedereen taxi te gaan spelen en bovendien niet om via Hoogezand te rijden, dus ik vertelde hem dat ik niet van plan was om hen mee te nemen. Nou, dat heb ik geweten.

Het belverkeer werd bijzonder druk, net als Joao’s taalgebruik en bewegingen trouwens en het duurde niet lang voordat de vriendin van één van die twee jongens aan de telefoon hing met de eis dat Joao ervoor zou zorgen dat de boys in Hoogezand kwamen. Joao zat tussen twee vuren in en probeerde door op mijn gemoed te spelen, me toch over te halen om die kerels mee te nemen. Want volgens Joao moesten ‘de jongens nu op straat slapen’, omdat ze de laatste trein hadden gemist. Mijn opmerking: dan duiken ze maar een kroeg in, en nemen ze morgenochtend om half zes de eerste trein’ was niet aan hem besteed, en al helemaal niet aan die vriendin aan de telefoon. Ze eiste namelijk dat Joao een oplossing vond, terwijl het probleem toch echt bij die twee gasten lag: zij waren te laat geweest voor de trein en niet ik. Ik werd dus in iets betrokken waar ik even geen zin in had.

Anyway, ik heb minimaal vijf keer te horen gekregen ‘dat de jongens nu op straat zouden moeten slapen’, dat ik toch echt wel even via Hoogezand kon rijden etc. Toen werd ik echt pislink. Ik stond op de hoek van het Damsterdiep en de Europaweg letterlijk op het punt om rechtsomkeert te maken en hem weer bij jou af te leveren, maar vond dat welbeschouwd toch iets te bot. Bij de scheve Rabobank heb ik daarom toch maar de afslag genomen richting station. Met de weliswaar de mededeling dat ik alsnog niet via Hoogezand zou rijden. Joao bood aan dat de heren dan wel bij hem zouden kunnen slapen.

Aldus afgesproken kwamen we bij het station aan. Maar al waar we keken, geen boys te zien. Kennelijk was spoorzoeken toch niet een van hun sterkste punten, en dat op een Centraal Station, maar dat terzijde. Een half uur later (letterlijk, geen geintjes nu) en minimaal 20 telefoontjes van Joao met die gasten dook er opeens een donkere schim op naast mijn auto. Let wel: één donkere schim. Want onze Hoogezandse vriend wist even niet meer waar die andere gast was gebleven. Wat ik erger vond: meneer meende direct in de hangstand te moeten schieten en leunde met zijn kont tegen mijn autootje die ik die middag net met zoveel moeite had gepoetst om alle krassen weg te werken. Achterop zijn broek zaten de nodige stalen knopen, dus ik zag de bui al hangen. Op mijn vermanende: ‘wil je niet tegen mijn auto gaan hangen’ kreeg ik een norse blik terug van: waar bemoei je je wel niet mee?

Joao vond het allemaal maar niks en probeerde de jongen ervan te overtuigen dat ik al een half uur op hen stond te wachten en dat dat toch wel heel coulant was. Maar al wat er kwam, geen enkele blijk van waardering of iets in die richting. Ik vond het toen echt wel best en heb beide heren verzocht plaats te nemen, waarna ik ben vertrokken. Maar ja, tweehonderd meter verder kwam onze Angolese gast tot de conclusie dat hij dan toch maar niet mee wilde. Waarna we hem er op de liftstrook naast het Archief hebben uitgegooid.

Kortom: ik had een boeiende avond, was bovendien bijna drie kwartier later thuis dan gepland en heb heel wat extra meters in de stad moeten afleggen voor niks, nada, noppes. Kortom nummer 2: dit is de eerste en laatste keer dat ik voor taxi heb gespeeld. Joao zelf was zich trouwens maar al te zeer bewust van het botte gedrag van zijn vriend en bood wel 10 keer zijn verontschuldigingen aan. Maar goed, ik was not amused en ben dat trouwens nog steeds niet.

Afgelopen vrijdag een networking game van Delta Lloyd in Amsterdam. Ik moest mij om 9 uur daar melden wat betekende dat ik om 6.15 uur met de trein moest!!!! Niet echt iets voor mij, dat vroege opstaan. Daar eerst een koffie en een kleine kennisquiz over DL gespeeld, daarna een introductie in de game en een lunch. Toen begon het spel pas echt en mochten we eerst een testronde spelen. Je speelde in koppels achter een laptop en je was een schakel in de wereld van de verzekeringen. Je had de onderdelen advies, verkoop, acceptatie polis, afhandeling polis en service en ik speelde de verkoop van de auto polis. Een leuk en onderhoudende game, hoewel we er niet echt achterkwamen hoe je nou het meest kon verdienen. Kennelijk hebben we 3x de verkeerde strategie gevolgd, want na de testronde waren we 10e en de 2 echte ronden daarna werden we 9e en 8ste. Wel progressie, maar niet genoeg voor een uiteindelijke finale plaats. Na de 3e ronde moest alles geteld en besproken worden en kregen de deelnemers een uitleg van het management trainee programma van DL wat op zich aardige mogelijkheden biedt, ware het niet dat de kansen om naar het buitenland te gaan (wat ik toch uiteindelijk wil) enigszins beperkt zijn. Toen onder het genot van een borrel op de 23ste etage de uitslag waarbij ik niet doorging naar de finale. Ik werd 6e en alleen de 1e 5 gingen door. Helaas pindakaas, maar toch een erg geslaagde en leuke dag en weer een beter inzicht gekregen in de wereld die verzekeren en Delta Lloyd heet.

Vandaag uit tegen Dalfsen. Is leuk en te doen, tenminste als je weet waar Dalfsen ligt. De Tomtom in de auto waarmee ik meereed wist het niet en we reden kilometers om en kwamen zelfs te laat aan bij de wedstrijd. Gelukkig had de tegenstander even gewacht en wij ons in de auto al omgekleed zodat we toch nog redelijk op tijd konden beginnen. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben met 7-4 of 7-5 gewonnen en zetten de winnende trend dus lekker door.

Op de terugweg Redmer afgezet op het station van Dalfsen, want hij ging door naar zijn vriendin in Nijmegen en met GertJan en Ralf de terugreis begonnen. Kort na Zwolle werden wij ingehaald door een Century-busje met daarin een groep meiden in trainingspak. Onze gok was dat het hockeydames waren en niets bleek minder waar. Door middel van een kat-en-muis spelletje en het schrijven van teksten op papiertjes hadden we een leuk uurtje terug van Zwolle naar Groningen. Zo zijn we te weten gekomen dat de dames hadden gewonnen met 3-2 (wij met 7-4, maar ok :), dat ze volgende week zondag een Pink-party hebben na hun wedstrijd tegen de Kromhouters, dat ze van GHBS waren (het blijven toch lelijke shirts) en wat hun website is (www.ghbsdames1.tk). Genoeg info voor een zondag namiddag toch? We hebben in ieder geval veel lol gehad en dames 1 van GHBS nog bedankt daarvoor!

Net even met Christina gechat die in Litouwen zit voor de lente ICM van ELSA. Ze stelde zich kandidaat voor de positie van voorzitter van ELSA Internationaal en de verkiezingen waren vandaag. Naast Christina waren er nog 2 kandidaten voor de positie en iedereen moest een speech houden. Na afloop van de speeches werd er gezegd dat zij de beste speech had en dat ze het overtuigenst overkwam. Helaas was dat kennelijk geen criterium om haar te verkiezen want ze heeft verloren. Ze had kennelijk niet de juiste contacten en kwam uit het verkeerde land.

Na afloop van de stemming bleek dat al voor de ICM, de zuidelijke en scandinavische landen een overeenkomst hadden gesloten om voor een bepaalde kandidaat te stemmen, wat dus helaas niet Christina was, maar iemand uit Finland. ELSA politiek op zijn best. Het is een gegeven dat op (zeker op het internationale niveau) (vriendjes-)politiek een grote rol speelt binnen ELSA en dat dit niet altijd door iedereen gewaardeerd wordt. Mensen die hier tegen ageren kunnen een carrière binnen ELSA verder wel vergeten en zullen niet snel worden gekozen voor een bepaalde functie of delegatie. Ik moet wel zeggen dat de politiek on de achterkamertjes wordt bedreven en dat je er erg weinig van ziet. Dat deze stemming van te voren al bekend was, bewijst dat maar weer eens en ik denk ook niet dat iedereen blij was dat het bekend werd.

Gedurende mijn tijd in ELSA heb ik het nodige op nationaal niveau mogen meemaken en gelukkig wat minder op internationaal niveau, maar het speelt kennelijk altijd en al jaren. Sommigen zien niet in dat ze daarmee de organisatie ook schade berokkenen. Bij bepaalde delegaties (ELSA heeft een waarnemende/adviserende functie bij b.v. de VN en de EU) wordt er af en toe meer gekeken naar de afkomst van iemand en de connecties die hij/zij heeft, dan naar iemands interesse of kwaliteiten.

Het zou te ver gaan om ELSA te beschuldigen van frauduleuze praktijken, maar het blijft een feit dat deze organisatie zeker niet verschoond is van de nodige schandalen en bepaalde vormen van corruptie, en dat is, zeker kijkende naar waar men naar toe wil en waar men voor staat, toch een kwalijke zaak. Bedenk dan ook nog dat het een organisatie is van en voor rechtenstudenten....

Een passend verslag werd door een goede vriend (uit Heren 2) gegeven over een wedstrijd van het 1e van Daring en een aantal andere wedstrijden. Hieronder een impressie.

"Wat een schitterende dag. Wel verloren met 6-4 maar het mooie weer en de goede scheidsrechters maakten een hoop goed. Er was zelfs een tweetal toeschouwers, hetgeen zeer gewaardeerd werd. Bedankt Leander en Jeroen! Helaas hebben jullie het slechte deel van de wedstrijd mogen zien: de 'Scorende Machine' werd pas in de Tweede Helft in werking gezet. Ook het gebruikelijke knokpartijtje werd voor de Tweede Helft pas opgespaard.

De foto's van de wedstrijd zullen binnenkort internet-geschikt gemaakt worden en op een passende website geplaatst worden. Mede op aandringen van Wendy zal de foto van Frans' (geschoren) balzak niet worden gepubliceerd. Jaap, kun je nog een keer uitleggen wat 'schoren' zijn?

Na de wedstrijd van de sletjes van GCHC die roemloos tenonder gingen onder het geweld van vooral Jaap's en Joran's keurende blikken konden we een blik werpen op het eerste van Daring tegen het eerste van GCHC. Onder het genot van een lekker pintje Heineken (tm) uit een bijpassend plastic bekertje werd Mulder van achteren gemasseerd. Dit niet zonder slag of stoot: Sofie heette opeens BOB.

Frans Kielman had een mooie plek in de hoek van de dugout weten te bemachtigen en maakte dankbaar gebruik van de functie van waterdrager. Jasper Teuben verdedigde een aantal malen met succes het doel van Daring maar vergat hierbij zijn befaamde 'Teubens Only' broek aan te trekken. Het kon dan ook niet langer uitblijven dat er een tegengoal moest komen. Hoe de wedstrijd verder is afgelopen is ons nog niet bekend daar er tegen vieren toch maar eens besloten is om naar huis te gaan om een paar uur 'op bedde' te gaan liggen." (c) FvL

Ik ben de 18e jarig, maar omdat ik die hele dag colleges heb en 4 uur hockeytraining moet geven in Eemsmond (Delfzijl) vier ik het de 16e. Iedereen die geen uitnodiging heeft gehad en toch wil komen, mag dit als zodanig beschouwen. Wel graag aanmelden i.v.m. de in te slane hoeveelheid drank! :) Kado's worden op prijs gesteld! ;)

Vandaag had ik een capaciteitentest en interview bij P&G voor een Masterclass. Ik moest om 13uur in Rotterdam zijn en dat haalde ik maar net, omdat ik om half 9 nog een nakeuring had van de medicijntest van vorige week. De test bestond uit het beantwoorden van vragen naar aanleiding van een stukje tekst (gewoon tekstverklaren) en het berekenen van gegevens en het aflezen van grafieken en tabellen. 50 Vragen in 65 is een beetje krap en ik kwam dus ook maar tot 42 en moest de overige 8 gokken. Kennelijk ben ik toch redelijk slim, want ik mocht door naar de interviews (als je de test niet haalde kon je meteen terug naar huis: 5uur reistijd voor 1uurtje test...). Daar werd 2x een uur door 2 verschillende recruiters mij de oren van het hoofd gevraagd. Voornamelijk vragen als: "noem eens een voorbeeld van een situatie waarin/ waarbij......." Ik heb dus alles van de Mac, de ambassade, ELSA, mijn prive-leven enz. uit de kast moeten trekken en vond het eigenlijk best wel lekker gaan. Ik had mij totaal niet voorbereid hierop en ik hoop ook niet dat het te merken was, maar het is voor mij meer een spel en een uitdaging om te zien hoever ik kan komen bij dit soort dingen. Als ik het einde haal, mooi, zo niet, ook geen man overboord. Voor 3 mei krijg ik uitslag of ik voor 3 dagen naar Rotterdam mag komen voor de Masterclass. Vrijdag Delta Lloyd. :)

Op de terugweg in de trein eigenlijk het grootste gedeelte geslapen, want het was toch wel vermoeiend en vroeg vanochtend. Toch nog iets vreemds gezien. Tussen Harderwijk en Amersfoort zag ik een omheining met daarin een kangaroo en een zooi kippen. Wat doet een kangaroo in hemelsnaam in Nederland? Zeker op zo'n kleine ruimte als hij daar had. Echt... Neverland in Nederland? Oh ja: de hele dag schitterend weer, veel zon en lekker warm. Kom je aan in Groningen regent het pijpestelen en kom je in je beste pak doorweekt thuis! Ik wil weer weg!!!!!!!!!!

Afgelopen weekend een druk programma: zaterdag eerst werken. Een simpel ritje van Groningen naar Schiphol om wat koeriers van het Groninger Museum terug te brengen naar hun vliegtuig richting Moskou. Op de terugweg even langs mijn opa in Edam gereden die je op zijn leeftijd niet te vaak kunt bezoeken (dus wel...). Daar gegeten, de afwas gedaan en weer richting Grun. Bij Drachten nog even bij de Graspiepers wezen kijken (en de nodige sanitaire stop), maar helaas was er op dat moment geen vermakelijke wedstrijd en alle andere teams waar ik enige binding mee heb, speelden te ver van mijn route (niet mijn auto en benzine... ;). 's Avonds eigenlijk niet veel gedaan: op de bank gezeten en TV gekeken. Ik schijn geen vrienden te hebben die eens opbellen om te gaan stappen of wat te komen drinken. Ik ben eenzaam, ik geef het toe... (had trouwens ook geen geld: heb nu (maandag) nog geen stufie...).

Zondagochtend kwam Jeroen eerst langs mij en smeerde een broodje, daarna bij GCHC wezen kijken waar het 2e elftal speelde. Het was een belabberde eerste helft. Toen wij in de rust vertrokken stonden ze 3-0 achter (eindstand 6-4, dus de 2e helft hebben ze gewonnen, maar helaas telt dat niet.) Daarna door naar Winschoten waar ik Dames 1 tegen het zoveelste van GCHC moest fluiten. Het was warm en weinig inspirerend. Daarna zelf spelen tegen "Angstgegener" Dash. In september hadden ze daar met moeite (ik zat nog in Albanië) met 1-1 tegen gespeeld, maar liepen we ze gewoon omver en wonnen we met 5-1. Wonderschone doelpunten van Mark en Paul. Ik had 1 kans, maar verprutste die (hoewel de keep ook op de bal lag... :). Daarna meteen door naar mijn ouders, want Joao was jarig. Mijn kleine grote broertje werd 19 en dat moest gevierd worden. Hij kookte dus en Angolezen eten geen aardappels. Er stond dus een immense pan met rijst, halve kippen, karbonades en bruine bonnen op tafel en het was schranzen geslagen. Nu heb ik een aversie voor alles met vleugels en botten, dus de bruine bonen met rijst smaakten heerlijk. (hoewel de rest ook erg lekker geweest scheen te zijn)

Nu wilde Joao graag nieuwe/extra halters om zijn toch al redelijk grote lichaam nog wat verder op te pompen. Sinds hij bij de Mac werkt en geld verdient gaat hij weer naar de sportschool en traint ie zich een ongeluk. Vorig jaar heb ik hem een set halters van 20kg gegeven. Ik heb mij daar een breuk aan getild en mijn moeder kan ze niet eens optillen. Hij wilde graag nu nog gewichten van 20kg erbij, zodat het halters van 40kg zijn. Ik heb 'm maar een Irisbon gegeven...

Op een namiddag even na vieren valt de stroom uit in de toren van Washington Airport en raakt het luchtverkeer volledig ontregeld, iets later ontploft een hele reeks bommen in een drukbezocht winkelcentrum, tegen de avond verkeert de hele stad in een staat van chaos en vallen er talloze doden en zwaargewonden te betreuren. Op maar liefst acht plaatsen tegelijk hebben terroristen toegeslagen...

Er wordt een naam gefluisterd: Eisenreich. De naam van een 16e-eeuwse monnik die, in navolging van Machiavelli, voor paus Clemens VII een plan ontwierp om de wereldheerschappij te bemachtigen. Een meesterlijk plan, maar zo gewelddadig dat de paus de ontwerper ervan onmiddellijk ter dood veroordeelde. Eeuwenlang is dit dodelijke document spoorloos geweest, maar nu hangt de dreiging ervan over de moderne wereld, want Eisenreichs ideeen, opgetekend in zijn tractaat Over de heerschappij, zijn nu in handen gevallen van een organisatie die ze als blauwdruk gebruikt bij haar streven: het vernietigen van de bestaande maatschappelijke kaders en het scheppen van een nieuwe wereldorde op de puinhopen van de oude.

Geheim agente Sarah Trent krijgt opdracht de activiteiten van deze duistere organisatie nader te onderzoeken. Zij treedt in contact met Xander Jaspers, een briljante jonge academicus gespecialiseerd in de politieke theorie, die zij vrijwel onmiddellijk meesleurt in haar gevaarlijke onderneming. Om rampen op wereldschaal te voorkomen, zullen zij een exemplaar van het manuscript moeten vinden. En zullen zij de identiteit moeten onthullen van De Topman, de mysterieuze leider achter de schermen die het gruwelijke spel van de terroristen regisseert... Trent en Jaspers zien zich gedwongen tot een wanhopige tocht door de Verenigde Staten en Europa, waarbij De Topman hen voortdurend een stap voor is, op zoek naar het dodelijkste document dat ooit geschreven werd...

Heb vanavond samen met een expert, namelijk Florijan, geprobeerd mijn blog wat breder te maken. Ik vind 'm namelijk wat smal. Na echt ontzettend lang te hebben geprutst, kwamen we nog niet echt veel verder. Wel breder en de tekst verspreidt, maar nog met een andere achtergrond. Dan komt Florijan opeens met de opmerking, dat de meeste mensen mijn blog niet op mijn 19" beeldscherm instelling (1280*960) zien. Dus even 17" geprobeerd en inderdaad, daar lijkt het allemaal best wel wat en is het stukken groter. Voorlopig laat ik het dus nog maar zo. Zal t.z.t. even een poll plaatsen wat er hier nog meer zou moeten en of er veranderingen gewenst zijn. In ieder geval bedankt Floor!

E-mail gericht aan mij:

--------------------------------------------------

Nou,

De kogel is door de kerk en het boek Openbaring is aangebroken. Vanavond daalde de mammon neer op ons kleine dorpje, de draak met de vijf koppen is gearriveerd en als klap op de vuurpijl is de zevenarmige kandelaar gedoofd. Conclusie: het was een heet avondje.

We hadden dus vanavond de kerkvergadering over een nieuw te beroepen dominee. Na allerlei hosannaverhalen van de beroepingscommissie heb ik mijn bijzonder kritische geluiden laten horen en zeer informatieve vragen gesteld. De voorzitter van de commissie wilde dingen over de dominee vertellen (dat noemen ze: de dominee voorstellen, terwijl hij er zelf helemaal niet bij is, maar goed) en kwam vervolgens tot de conclusie dat hij perfect bij Oostwold paste. Toen ik hem allerlei vragen stelde over de houding van de kandidaat ten opzichte van de gereformeerden in Oostwold, vrouwen in het ambt, homo's in het huwelijk en wat dies meer zij, kreeg ik als antwoord: ja dat weet ik eigenlijk niet. Dat zou je de kandidaat zelf moeten vragen. Hoezo, hij was toch perfect voor Oostwold?

Daarvoor had hij al een behoorlijk arrogant antwoord tegen mijn opa gegeven (de man is 84, daar geef je geen arrogante opmerkingen tegen, en zeker niet als het mijn opa is). Dus toen was ik al giftig geworden en had ik hem ook al precies verteld dat hij daar niet zo met een arrogante grijns achter die microfoon moest gaan staan (letterlijke tekst. De drie D's werden weer uit de kast getrokken: durf, daadkracht en doorzettingsvermogen...). Ken je me nog?

Vervolgens kwamen we over de dienst van begin februari te spreken waarin die kandidaat voorging. Ik vertelde dat er kop nog kont (wederom letterlijke tekst) aan zijn verhaal zat, er geen bezieling uitging van zijn persoontje en dat ik met kromme tenen in mijn schoenen in de kerk had gezeten. Om vervolgens af te sluiten met: ik heb in de afgelopen 10 jaar nog nooit zo'n slechte dominee gehoord als toen. Ik kreeg vervolgens direct bijval van de koster. Hij had het ook een genante vertoning gevonden. Ik dacht meteen: he, dit wordt nog leuk! Cockfight met de Bonders!!

De voorzitter van de kerkenraad vond het toen echter te gortig worden en kwam met een statement van hier tot Tokyo. Dat we een morele plicht hadden de kandidaat een kans te geven, dat hij nog veel moest leren en dat we hem niet op één dienst konden beoordelen. Alles uiteraard omkleed met de nodige bijbelteksten waar je, als je er enige tekstkritiek op los zou laten precies mijn argumenten mee zou kunnen onderbouwen, maar dat terzijde. Het gevolg was echter dat de aanwezige stemgerechtigden bijna als één blok voor de benoeming stemden (er waren 12 tegen- en 44 voorstemmers), terwijl er voor de toespraak van de moraalridder nog veel meer mensen tegen waren.

Kortom: ik ben ontzettend pissed en heb al mijn geloof verloren in een democratisch proces binnen de kerk. Als je enig charisma hebt en een beetje leuk kunt babbelen, dan heb je zo 3/4 deel van het kerkvolk achter je. Belachelijk. Ooit van een eigen mening gehoord? Jij toch wel zeker?

Nu zul je je afvragen; waarom schrijft hij dat nou allemaal aan mij? Wil ik dit wel weten en zit ik hier wel op te wachten? Nou, eigenlijk ben jij de enige in mijn kennissenkring die nog iets van een kerkelijke achtergrond heeft. Dus lees het, neem het in je op en sta me bij in mijn eenzame strijd tegen onrecht dat kerkdictatuur heet. En kom vooral nooit meer in mijn kerk (mocht je dat al van plan zijn geweest dan).... Ik moet het gewoon even kwijt, dus jij bent momenteel mijn schouder.... :(

Trouwens, a.s. zaterdag komt de kandidaat kennis maken met de gemeente. Op basis daarvan maakt hij een keuze of hij naar hier komt of niet. Drie keer raden hoe positief mijn gesprek met hem gaat zijn. Ik ga hem flink afzeiken, hem vertellen dat hij niet kan preken en dat ik met een groot gevoel van medelijden naar zijn verhaal heb geluisterd. Wedden dat hij zijn beroep niet aanneemt met zo'n kritische geest onder zijn gehoor? Ik heb vanavond trouwens wel aangegeven hem - mocht hij toch besluiten naar hier te komen - zes maanden de tijd te geven. Als het dan nog niks is, dan neem ik ontslag. De kerkenraad is inmiddels op de hoogte en ze waren not amused. Humor!