Gevleugelde Uitspraken
Wat gevleugelde uitspraken van een vriend van mij. Is het geen teddybeertje? Geïnteresseerden kunnen zich bij mij melden; hij is nog single en zoekende.
"Ik ben net een houtkachel. Je moet er eerst wat instoppen, maar dan is de hitte ook enorm."
"I already changed my socks, shoes, diet, haircut (o nee, dat laatste nog niet). I write lovespoems to women I meet at weddings, but I just get rejected every time. I... I... What can I do more to convince the ladies that this papa's got a lot of lovin' to give???..."
"My love is like a VW Polo: it's fast, it needs fuel but it has everything electric to get things started!!!! Who wants to ride me?"
Maandag
Na een enerverend weekend met erg late (te late) avonden ben ik toch weer fris (nou ja...) en vrolijk (dat weer wel) om 8.20 op kantoor. Als ik om 10 uur een kop koffie ga halen, zie ik bij de balie een man staan. Dat haar, die lengte, die schoenen, ja hoor, het is hem. De Nederlander van afgelopen vrijdag is weer terug en heeft nu schone kleren aan. Kennelijk is zijn plan om zondag bij de afsluiting van de Olympische Spelen te zijn niet gelukt en is hij de grens niet overgekomen (die door de OS extra beveiligd is). Janet en Cas gaan nu maar eens met hem praten, maar hij geeft opeens een andere naam op. Het wordt wat vaag; wat vrijdag nog als vreemd, maar aannemelijk klonk, klinkt nu al een stuk minder geloofwaardig. Goed, dat zijn ouders altijd in het buitenland hebben gewoond en dat hij daarom slecht/geen NL spreekt kan er dan nog mee door. Dat hij voor Caritas werkt en daarom weinig verdient en backpackend door Albanië reist (doen er niet veel) kan ook nog. Het feit dat hij dan zijn naam gaat veranderen, in zichzelf gaat lopen praten en even plotseling weer verdwijnt (naar de Fransen kennelijk), kan dan weer niet. Toch maar een fax naar Amsterdam of ze iets kunnen met de gegevens die we hebben. Blijft een vreemd verhaal.
Zondag
De zondag was zoals de zaterdag: rustig. Weer lekker de hele dag aan het zwembad gelegen en de krantjes van vorige week gelezen (op maandag komt altijd de post met de NRC en Volkskrant van de vorige week). 's Avonds had ik een afspraak met de uitsmijter van de Living Room om een koffie te gaan drinken (het is altijd goed om vrienden op bepaalde plaatsen te hebben). Het
is een grote Albanees die een aantal jaren in Duitsland gewoond heeft en we communiceren dus in het Duits (dat Duits komt wel vaak terug, zou haast aan mezelf gaan twijfelen...). Er reed nog een rechter mee, maar helaas kwam het gesprek al gauw op iets vervelends: visa. Hij stelde voor een handeltje in visa te gaan beginnen aangezien je daar grof geld mee kon verdienen. Hij had kennelijk al eerder met dit bijltje gehakt, want het riedeltje kwam er redelijk standaard uit. De situatie was toch enigszins vervelend, want dit is iets waar je het gewoon niet over hebt en wat redelijk diep in de criminele circuits zit. Het was opzich wel gezellig, maar dit onderwerp verziekte toch een beetje de boel. Gelukkig kan ik niet bij de visa, heb ik er niets mee van doen en hoef ik hier dus niet eens over na te denken, maar de valkuil is duidelijk genoeg aanwezig (zeker na een recent groot 'incident' op de Duitse ambassade). Verder nog contact gemaakt met een bloemenhandelaar in een S500 en wat andere vriendjes. Opzich best aardige lui, maar ik wil niet weten wat ze allemaal doen. Je wilt graag contact met de lokale bevolking omdat je toch in hun land bent en je ook wat van hun wilt leren, maar zulke impressies wekken ook een bepaalde argwaan en afstand op bij het aangaan van vriendschappen en contacten. Je weet maar nooit wat ze echt van je willen...
Zaterdag
Zaterdag was een heerlijke slome dag aan het zwembad, beetje lezen, beetje niks doen. 's Avonds wel weer uitgeweest, want je moet toch wat met je tijd. De Spaanse dames met wie ik was hadden het al gauw gezien en vertrokken. Ik had net een stoel bemachtigd en bleef dus nog maar even zitten. Al gauw werd het drukker in de Living Room (de hipste tent van Tirana) en kwam er een groepje bij mijn tafeltje staan, die ik toen maar uitnodigde om op de overgebleven stoelen te gaan zitten. Het bleken een operazanger en een docente piano aan het conservatorium te zijn die met wat vrienden op stap waren. De hele avond gezellig zitten kletsen en wezen dansen. De zanger heeft me alvast voor oktober uitgenodigd om naar een uitvoering van een opera te komen luisteren, maar helaas ben ik dan alweer in Nederland. Ook een uitnodiging voor een "upper-class" feestje was snel verkregen en toen ik vroeg wat hij met upper-class bedoelde, bleken dat artiesten, musici en dirigenten/producenten te zijn. Ik denk dat ik mijn klassieke kennis nog maar eens wat moet opvijzelen...
Vrijdag
Er zijn van die dagen dat het loopt of helemaal niet loopt. Afgelopen vrijdag was nou zo'n dag dat het niet liep: het einde van de week, projecten allemaal af en nog een kater van het verlies van de vrouwen hockeyploeg. 's Avonds zou de finale van de mannen gespeeld worden, dus zou ik bij Jolette Ned2 gaan kijken. Toen ik uit de ambassade kwam stond er een politiebusje voor, met 5 politieagenten eromheen. Er komt in principe niemand het ambassadeterrein op zonder toestemming van ons en aangezien de bewaker na 5uur geen contact met ons opneemt, stond het busje er kennelijk al een tijdje. Ik werd gewenkt en een politieagent in burger sprak mij in het Duits aan (alweer Duits, echt...). Ze hadden een Nederlander gevonden en wisten niet wat ze er mee aanmoesten. Uit het busje stapte dus een verwaarloosde jongeman (goh, ik ben al oud :) met ontzettend smerige kleding en kennelijk een week of langer geen water of zeep gezien... Ik sprak hem dus in het Nederlands aan wat er gebeurd was, maar hij bleek geen Nederlands te spreken. Duits, Frans of Japans waren de talen die hij wel sprak. Aangezien zowel mijn Frans als mijn Japans de laatste tijd niet echt meer gebruikt waren, werd het dus Duits (toch Duits...). Hij bleek beroofd te zijn tijdens zijn reis door Albanië en had niks meer behalve de kleding die hij aanhad. Hij had gewacht op de bus naar Athene omdat hij daar vrienden had, toen de politie hem had zien zitten en hem meenam (niet vragen hoe hij dacht naar en over de Griekse grens te komen zonder papieren en geld). Ik weer naar binnen aangezien dit ook nieuw voor mij was en gelukkig Jolette en Janet nog in het gebouw waren (er wordt op 2 dagen in de hal o.l.v. een Albanese gegymd...). Probleem is: hoe stel je op vrijdagavond half 7 vast of iemand een
Nederlander is of niet en wat doe je er dan mee. De ambassade geeft in principe geen geld of tickets en kan alleen bemiddelen (onwetende reiziger wees gewaarschuwd!!). Na overleg de jongen toch maar even binnengelaten omdat hij zo'n honger had (Cup a Soup voorgezet). Het vaststellen van zijn identiteit bleek onmogelijk omdat alles al dicht was, maar opeens wist hij toch nog wel wat vrienden in Albanië en zou wel kijken wat hij kon regelen. En weg was hij. Het hockey was ondertussen al begonnen, maar gelukkig konden we boven bij de ambassadeur (woont boven de ambassade) de wedstrijd kijken en kregen we zelfs nog een maaltijd voorgezet! Afgezien van het verlies van de heren (hoewel, 2e van de wereld is ook niet slecht...) werd het toch een leuke en erg gezellige avond. Daarna nog met wat mensen van UNDP opstap geweest en om 3uur 's nachts was ik weer thuis...
Butrint
3 van de 700.000 kleine bunkers in Albanië
Turtle
Mijn kantoor (het enige WITTE gebouw in Tirana)
Mijn vader en ik bij Vlora
Cas
Ik en mijn Mobiel
Tripje
Afgelopen woensdag op 'fieldtrip' naar Shkoder geweest in het kader van de BCS (ja, bij BZ wordt je doodgegooid met afkortingen en vreemde termen). De Business Climate Scan dus, een soort inventarisatie en onderzoek van het midden- en kleinbedrijf van de partnerlanden van Nederland. Aangezien Albanië een partnerland is moeten wij dat dus ook doen en daarom een dag naar het noorden vertrokken om een "mindere" regio te bekijken. Eerst naar de Kamer van Koophandel geweest en daarna naar de loco-burgemeester (die ons meteen een x-aantal projecten wilde aansmeren om in te investeren). Toen werd het tijd om wat succesvolle bedrijven te bekijken (ze laten je natuurlijk geen onsuccesvolle of in moeilijkheden verkerende bedrijfjes zien). Eerst naar een groot vleesverwerkingsbedrijf die ook exporteren naar omliggende landen en die de modernste apparatuur hadden staan. Als tweede naar een bedrijf dat aluminiumkozijnen maakt en verft en ook een grote markt heeft omdat het de enige in de regio is. Wat opviel was dat alles heel goed georganiseerd is en dat alles zo goed loopt. Een groot probleem in Albanië is de onbetrouwbaarheid van de energielevering, terwijl hier 24/7 energie nodig is en geleverd wordt. De bedrijfjes hadden dan ook directe contacten met de (enige) energieleverancier van het land en een redelijk bedrag wordt jaarlijks ook onder tafel doorgegeven om deze permanente aanvoer te verzekeren. Het is hier normaal en er wordt dan ook vreemd gekeken als je daarover begint. Als afsluiting een erg uitgebreide lunch op kosten van de eigenaars en met 10kg vlees in de koffebak terug naar Tirana. Het was een leuk uitje!
Muziek Tips 11
Enya - May It be
Julian Thomas - My Friend
Rod Stewart - Charly Parker Loves Me
Ruslana - Wild Dances
Gerardina Trovato - Amori Amori
Featured Artist of the Week: Anjeza Shahini
Wonderschoon
Het weekend begon slecht zaterdag, hoewel eigenlijk al vrijdag. Samen met 2 a 3 anderen van de ambassade gaan we 3x per week joggen / rennen. Vrijdag was mijn vaste maatje er niet (terug naar NL) en was ik eigenlijk de snelste van het groepje. Het vervelende is dan dat je je aan niemand kunt optrekken en dat je de hele tijd alleen loopt. Een rondje om het meer van Tirana om 5uur 's middags is dan (mede door de luchtvervuiling) niet aan te raden. Het zweet liep mij in stroompjes van het lijf. Niet lekker... Zaterdagmiddag zoals gewoonlijk naar het zwembad, maar vanaf de dam zag ik al erg weinig auto's staan. Kom je daar, koop je een kaartje, loop je door: is het zwembad dicht. Zijn ze het water aan het verversen. De portier dacht dat ik naar de sportschool wilde, maar kreeg wel mijn geld terug. Een half uur lopen in 35 graden is redelijk vermoeiend en ik had ook geen puf en zin meer om naar het andere zwembad te gaan (hoewel ik daar langs kwam). Ben weer naar huis gelopen en 2 uur in bad gaan liggen.
Zondag samen met Marleen en Cas naar het noorden gereden. Vlak voor de grens met Montenegro afgeslagen richting het oosten de bergen in. Door een wonderschoon dal langs een riviertje gereden en daar 2 uur gepicknickt. Heerlijk weer met een warm zonnetje, super omgeving, pootje baden in het (ijskoude) riviertje: het leven is hier zo slecht nog niet!
Muziek Tips 10
David Gray - Please Forgive Me
Madonna - Static Progress
Kai Tracid - Drift Deep Into Your Own Thoughts
Avril Lavigne - Things I'll Never Say
Donna Summer & Tina Turner - No More Tears (live)
Featured Artist of the Week: Sheryl Crow
Jazz
Gisteravond naar een jazz concertje geweest in een van de kroegen hier. Bij een jazz concert moet ik altijd aan een donker hol in NY of New Orleans denken, vaag licht, trapje naar beneden en een klein podium. Hier was welliswaar het vage licht aanwezig, maar werd het gehouden in de Carlsberg Pub van Tirana. Dus met vaten en everzwijnkoppen aan de muur en een immense kroonluchter aan het plafond. De muziek was er niet minder om. Het begon wel met bekende nummers ("Yesterday" - John Lennon)) op jazz gezet, maar langzamerhand werd het toch meer echt jazz. Al met al toch een geslaagde avond. Wat vreemd blijft is dat je daar dus zit en er wel geteld 1 Albanees in de zaal zit (mijn date). Voor de rest was het of ambassade personeel of mensen van de Europese Commissie (die het ook georganiseerd hadden) met natuurlijk een overvloed aan Nederlanders. Toch jammer...
22 uur
Vorige week maandag ging ik nog even een koffie drinken op een terras en belandde bij Taiwan ("the place to be" in Tirana) aan de buitenbar. Naast mij zat een Albanees en we kwamen in gesprek. Hij bleek in Griekenland te werken als een schilder en was 19 jaar. Hij zat een beetje te flirten met een meid een paar tafeltjes verderop, die hoogstens 17 jaar was. Het was toen ongeveer 21 uur en ik zei al dat ze waarschijnlijk binnen een half uur zou weggaan, omdat de meiden hier tussen 22 en 23 uur thuis moeten zijn. Het is best vreemd (en frustrerend als het net gezellig is) dat de meiden, ook al zijn ze in de twintig, hier zo vroeg thuis moeten zijn als ze nog bij hun ouders wonen. De jongste garde (12 tot 14) zal het later wel makkelijker hebben omdat Tirana (Albanië als geheel niet) snel moderner wordt en dus ook modernere ideeën krijgt. Niet alleen moeten de meiden al zo vroeg thuis zijn, maar een vriendje hebben is er zeker ook niet bij. Het kan wel, maar het gebeurd stiekem, want als de ouders (van het meisjes dan) er achterkomen, moet er eigenlijk meteen getrouwd worden. De keren dat ik dus met een Albanese wat gedronken heb, was zij dus steeds op stap met vriendinnen (want een buitenlander is natuurlijk helemaal uit den boze)...
Goed, terugkomend op die schilder: de dames gingen keurig om 21.30 naar huis en hij sprong op en zou er wel even achter aangaan. Ik moest maar wachten tot 22uur, dan was ie er wel weer. Ik bestelde dus nog een drankje en maakte het mezelf gemakkelijk. Om 22.15 was hij er weer. Ik verwachtte nu heel wat, maar het enige wat hij gedaan had was haar achterna gelopen zodat hij nu wist waar ze woonde. Of hij dan nog wat met die info ging doen; tsja dat wist ie dan nog niet. Zoals Pe Daalemmer en Rooie Rinus al zeiden: "Dames, begin niet aan Zuiderlingen, want die praten alleen en daden: vergeet het maar!"
Mijn 'kantoorje' en ik
Mijn (bijna lege) appartementje + paps
Muziek Tips 9
Fastball - Out Of My Head
Bruce Springsteen - Secret Garden (in "Jerry Maquire"-uitvoering)
Goo Goo Dolls - Wanna Wake Up Where You Are
Macy gray - Screamin'
Eddy Zoey - Jacqueline
Featured Artist of the Week: Die Toten Hosen
Post
Ik mis de vakantiekaarten, de brieven, de blauwe en rode enveloppen, de
pakketjes en meer, dus:
Post kunnen jullie sturen naar:
Leander van Delden
HMA Tirana
Koeriersdienst Buitenlandse Zaken
Postbus 20061
2500 EB 'S-GRAVENHAGE
Komkommertijd / Duits?
Het is weer komkommertijd, wat betekent dat er eigenlijk geen nieuws is, maar dat er toch wat geschreven moet worden en dus de meest onoriginele en idiote verhalen naar boven komen. Zo ook het volgende. Gisteravond stond ik onder de douche toen opeens de deurbel ging. Nu weten niet veel mensen waar ik woon, laat staan ik zelf. Even een korte zijsprong: door de wildgroei aan gebouwen in Tirana is de gemeentelijke administratie nog niet zover dat ze alle nieuwe straten en huizen van een naam/nummer hebben kunnen voorzien. Mijn gebouw is daarvan ook zo'n heerlijk voorbeeld. Ik heb geen idee hoe de straat (of steeg) heet waar ik woon, alleen dat het de 10e verdieping is en dan links af. Brievenbussen heb ik in het hele land nog NIET gezien! Ik wil dus ook niet weten hoe de post hier werkt. Volgende zijsprong: wie mij post wil sturen: zie onderaan. Maar goed, als iemand aanbelt op de hoogste verdieping kan hij/zij zich moeilijk vergissen, dus ik spring uit bad, sla een handdoek om en loop naar de deur. Doe open en zie een voor mij onbekende man en een klein meisje voor mij staan, duidelijk bij het verkeerde appartement. Zij hebben het ook door, dan verontschuldigd de man zich in perfect Duits en ze lopen naar beneden. Ik sta perplex: zie ik er zo Duits uit?
Dieren
De hoeveelheid straathonden en -katten hier is werkelijk verbazingwekkend. Je ziet ze werkelijkwaar overal en in alle vormen en maten. Groot/klein, zonder haren/met haren, met alle poten/niet alle poten etc. 's Nachts is het meestal het ergste, dan gaan ze lopen blaffen naar elkaar en elke vuilniswagen die voorbij rijdt! Af en toe denk ik wel eens: afschieten allemaal. Klinkt misschien cru, maar het is niet alleen goed voor het gros van die beesten, maar ook voor het straatbeeld en zeker voor de hygiëne hier. De hoeveelheid vlooien waar die beesten mee bezaaid zijn is waarschijnlijk niet te zuinig. Afgelopen weekend bracht ik iemand naar huis en op een klein achteraf straatje kwam ons opeens een piepend geluid tegemoet. Na wat zoekwerk bleek het afkomstig van een mini-katje, waarschijnlijk net geboren, dat vanuit een vuilnishoop over de weg kroop. Geen moeder in de buurt en uiterst gevaarlijke situatie. Het sleepte zich aan zijn voor pootjes op en de achter pootjes bungelden er maar wat achter aan. Geen appeteitelijk gezicht en op de terugweg ben ik er maar met een grote boog omheen gelopen, hoewel het geluid van het katje nogsteeds tot mij doordrong...
Ugly Naked Man
Iedereen die wel eens een aflevering van Friends gezien heeft, weet dat er een personage in de serie zit die de Ugly Naked Man heeft. Niemand heeft 'm ooit gezien, maar hij zit wel in de serie. Vanuit het raam of vanaf het balkon van Monica en Chandler hebben ze een perfect uitzicht op het gebouw aan de overkant, waar deze man (een aantal verdiepingen lager) in zijn appartementje naakt rondloopt. Het heeft altijd voor veel hilariteit gezorgd en toen ik mijn overbuurman zag, moest ik meteen aan deze scenes denken. Aan de overkant van de straat, zo'n 5 verdiepinge lager woont ook zo'n man op de hoogste verdieping van zijn gebouw. En nietsvermoedend en onschuldig staat hij in zijn blootje zijn plantjes water te geven en ze een beetje bij te knippen. Vanaf mijn 10e verdieping heb ik een subliem uitzicht op dit schouwspel, maar keek toch wel raar op. Volgens mij past hij ook wel in het plaatje van Friends: grijs haar/kalend, dikke buik, klein en lelijk natuurlijk. Iedereen die de show wil zien is van harte welkom. Zelf even drankjes meebrengen!
Muziek Tips 8
Led Zeppelin - Bron-Yr-Aur
Christina Aquilera - Beautiful
Carl Orff - Carmina Burana
Simply Red - You Make Me Feel Brand New
Paul van Dyk - Buenaventura
Neil Finn & Sheryl Crow - Weather With You (Live at the Roxy)
Featured Artist of the Week: Do
Mooi Communistisch Bouwwerkje
Op stap
Het afgelopen weekend plus maandag en dinsdag (had vrijgenomen) met mijn ouders op pad geweest. Ze zijn hier met de auto, dus dit was de ideale mogelijkheid om iets van het land te zien en verder te komen dan alleen de hoofdstad en de kust. Op zich is het openbaar vervoer (bussen) hier ook wel te doen en goedkoop, maar qua kwaliteit en comfort moet je dan wel flink
inleveren. De eerste dag naar Berat gereden, daar de oude stad en het fort bekeken en daarna door naar Vlora aan de kust waar we een hotel genomen hebben. Zondag verder van Vlora, via Tepelene naar Gjirokaster wat volgens de kaart een prima route had moeten zijn. Als ik vertel dat wij over de 75km van Vlora naar Tepelene 6,5 uur (!!) gedaan hebben, kun je je ongeveer
voorstellen wat voor route het was. Rots, stenen, gaten, kuilen, versmallingen, berg op, berg af, haarspeldbochten, plassen water en in de verste verte geen auto's of dorpjes te bekennen. Het probleem is dat als je dan 2uur onderweg bent, je geen bereik meer hebt op je mobiel en er amper mogelijkheden zijn om te keren je wel door moet gaan, want terug kost nog eens 2 uur, dan nog een enorm stuk omrijden om naar Gjirokaster te komen. Wij rijden dus door met de gevolgen van dien: een lekke band. Nu heb ik gelukkig vaker een band verwisseld en was het klusje binnen 10min geklaard, maar je staat daar toch wel even. In de brandende zon, op 1400meter hoogte, op een kei-weggetje, geen uitzicht op hulp mocht het nodig zijn en geen bereik. Is het ook nog een "thuiskomertje" die je erom moet leggen en waarmee je dan de weg moet vervolgen en je dag is compleet. Uiteindelijk wel veilig in Gjirokaster aangekomen, daar het kasteel (weinig te zien) nog even bekeken en in een oude woning op een heuvel geslapen. De man die het verhuurd is erg bekend, aangezien hij ook aan buitenlanders verhuurd (laatst was er nog een groep ambassadeurs) en daar dan ook uitgebreid over verteld. Op maandag naar Sarande, vanuit daar naar Butrint waar oude opgravingen zijn (niet zo mooi als in Griekenland helaas) en langs de kust omhoog naar Dhermi waar we nog een namiddag aan het strand hebben gelegen. Gisteren in 6uur terug van Dhermi naar Tirana en vandaag weer aan het werk.
