Euh....
Gisteravond al mijn spullen gepakt en verhuisd naar mijn nieuwe kantoortje. Ik moest weg want maandag komt de nieuwe HAZ en ik zat in haar kantoor. Nu deel ik samen met Marleen een (erg grote) kamer, hoewel ik misschien woensdag alweer verhuis. Het was hier wel een beetje behelpen want het was hier niet op ingericht. Het is aan mijn kant dus ook redelijk kaal omdat het eigenlijk als opslag gebruikt werd door de visum-afdeling. Er zit een kans in dat ik woensdag alweer verhuis naar de kamer van de ambassadeur. Het is boven toch wat leuker en heb ik mijn eigen kantoor(je) en spulletjes. Het was niet mijn idee, maar heb er ook absoluut geen bezwaar tegen. :)
Vanaf morgen met mijn ouders op stap richting het zuiden. Aangezien er nu een auto is kan ik eindelijk wat van het land gaan verkennen en heb maandag en dinsdag dus vrijgenomen. We gaan naar Sarande, Butrint, Gjirokaster en nog wat andere plaatsen. Beetje cultuur snuiven en genieten van het landschap. Voor mijn ouders was het wel even een cultuurschok toen ze hier aankwamen. Vuilnis overal, wegen die het woord wegen niet waard zijn, stof overal, huizen die zelfs in de Bijlmer niet geaccepteerd zouden worden, 95% van de auto's Mercedes en regen... Ze hebben het slechte weer uit NL meegebracht, want het was de afgelopen weken heerlijk (hoewel misschien iets te heet) en nu wisselvallig. Hopelijk blijft het het weekend een beetje goed, maar in het zuiden schijnt het nog prima te zijn, dus dat ziet er veel belovend uit. Geen idee tot wanneer mijn ouders blijven; ze wonen wonen dan wel bij mij in, maar hebben een eigen slaap- en badkamer en ben overdag aan het werk en 's avonds vaak nog weg, dus zie ze niet heel veel. Het is dan ook niet per se een familie bezoekje, maar voor hun gewoon vakantie. Hopelijk komen er nog wat kennissen/vrienden op bezoek want dit land is zeker de moeite waard. Je moet wel accepteren dat het niet is zoals thuis, maar als je dat doet kun je hier een geweldige tijd hebben. Genoeg te zien, mooie stranden, goedkoper dan in NL en heerlijk weer. Wat wil je nog meer?
Woensdag
Afgelopen woensdag naar de presentatie van de Olympische ploeg van Albanië geweest. Het zijn van die dingen waar je als ambassade altijd een uitnodiging voor krijgt. Cas en Marleen wilden niet, dus dan krijg ik het doorgeschoven. Heb dus nog een Duitser uitgenodigd en met de auto van paps naar het "Palace de Brigades". We waren natuurlijk veel te vroeg, maar na een uitgebreide bom-controle (spiegels onder de auto etc) en enige onenigheid tussen de bewakers of ze nu wel of niet een pasje van mij wilden zien, waren we binnen. Het gebouw wordt gebruikt als ontvangst en residentie voor de president als er hoge buitenlandse gasten op bezoek zijn. Zoiets als het paleis op de Dam van onze koningin. De presidentiële garde in strakke rode pakjes houden de deur voor je open en je treedt zo de 19e eeuw binnen met kroonluchters, schilderijen, tapijten etc. De presentatie zelf was niet echt bijzonder: er worden maar 4 atleten uitgezonden voor het zwemmen, gewichtheffen en worstelen(waar ze wel erg goed in zijn) en hardlopen.
Gezellig gekletst met de wetenschappelijk attaché van de Italianen die de beheerster van het gebouw kent. Met een beetje geluk kunnen we volgende week nog een rondleiding krijgen. De hoeveelheid hapjes die gereed stonden was immens en nog geen kwart ervan werd opgegeten. Vraag me af wat ze met de rest hebben gedaan... Bij het weggaan nog weer een relatiegeschenk gekregen: een cap en een T-shirt. Ik denk dat ik hier met een hele nieuwe garderobe wegga! :)
Muziek Tips 7
Liedjes van deze week:
Mary J Blige - Love & Life Intro
Art Garfunkel - Mrs Robinson
Watershed - Indigo Girl
Kruder & Dorfmeister - Heroes
Nelly ft. Kelly Rowland - Dilemma
Featured Artist of the Week: Eurythmics
Klassiek
Afgelopen zondag naar een klassiek concert geweest. Moet zeggen dat ik dat al een tijd niet meer gedaan had en aangezien de (gratis) mogelijkheid zich nu aanbood, kon ik die niet laten glippen. Op het binnenplein van het Nationaal Historisch Museum gaf een Italiaanse strijkersgroep in een super ambiance een overweldigende voorstelling. Mijn intellectuele lezer zal ik natuurlijk niet hoeven uitleggen waar de cello's zaten, de contrabas stond of waar de leidende violist zit, maar het was een mooi geheel. Mendelssohn, Doha, Milosevic en nog 2 (Balkan) componisten werden gespeeld en hoewel ik er maar 1 van naam kende waren de stukken toch erg mooi en opzwepend (hou niet van dat slome gedoe). Een klassiek concert is ook altijd goed voor wat vermaak door op de gezichtsuitdrukkingen van de muzikanten te letten. De solist ging helemaal op in zijn spel met rare bekken trekken en vreemde bewegingen. Twee knappe dames waren het tegenovergestelde van elkaar: de een af en toe lachend en vrolijk, de ander bloedserieus en alleen naar haar partituur kijkend. Het mooiste blijft toch altijd de dirigent: een klein mannetje met een golvende haardos. Druk met zijn heupen zwierend, springend (ja echt) en druk gebarend bracht hij het orkestje naar haar hoogtepunt. De vriend van een oude vriendin van mij studeert voor dirigent op het conservatorium en ik moet het toch eens vragen wat alles nou betekend. Dat zwaaien met het stokje, die bewegingen met de hand etc. Ik weet het is voor het aangeven van de maat, van zachter en harder, en dat soort dingen, maar wat wat nu is. Het was in ieder geval een mooie afsluiting van een prima weekend.
Muziek Tips 6
Een weekend te laat, maar beter laat dan nooit:
Paul McCarthy - Maybe I'm amazed
Nina Simone - Sinnerman
Ennio - Morricone - Theme from The Mission
The Eagles - Seven Bridges Road (live)
Al Green - Ain't no Sunshine
Artist of the Week: Nelly Furtado
M
Zoals mijn intellectuele lezers wel zullen weten was eind vorige week de minister van buitenlandse zaken (kort: M) voor een kort bezoek in Albanië. De ambassade had het genoegen om zijn verblijf, afspraken, hotel, restaurant (en later ook zijn scheerschuim, overhemden en deodorant) te regelen. Na veel voorbereidend werk stond alles en het mag gezegd worden: alles liep ook vlekkeloos. Misschien een minpuntje: de koffer van M was in Belgrado achtergebleven, maar dit was niet onze schuld. Twee projectes uit zijn programma waren mij toegewezen: het verzorgen van een werkontbijt met leden van de oppositie en de ondertekening van een belastingverdrag met Albanië. Het ontbijt was een eitje en schijnt ook goed te verteren te zijn geweest. Het verdrag had iets meer voeten in de aarde. Het ministerie had aanvankelijk een vertaalbureau gezet op de aangeleverde Albanese tekst, die had er wat commentaar op gegeven en het was weer terug gestuurd naar hier. De vraag aan ons kwam nu of wij de tekst even wilden doorlezen en becommentariëren voordat het ingebonden en ondertekend werd. Afgezien van ondergetekende zijn er (voor de verandering eens) geen juristen op deze ambassade aanwezig. Ondergetekende spreekt helaas dan weer geen woord Albanees, dus een probleem was daar. Ook een van onze lokale staf die normaal de vertalingen voor ons doet was op vakantie. De telefoniste heeft toen een deel nagekeken en daaruit bleek dat de Albanese tekst nog vol gaten en fouten zat. Ik moest toen naar het ministerie om die te laten veranderen
en dat proces herhaalde zich nog een keer op de dag van ondertekening toen onze vertaalster terug was en de rest van de tekst had nagekeken. Tot een paar uur van tevoren was dus niet duidelijk of de ondertekening wel kon doorgaan. Ook moesten wij dus de tekst veranderen waar Den Haag verder niks meer over in te brengen had... Het is allemaal verder prima verlopen en de onvertaalde woorden zijn erin gekomen en de spelfouten eruit, maar het was een haast klus van hier tot Tokio. Blijkt toch maar weer dat dat wel erg leuk is. Donderdagavond toen met mijn Albanese counterpart van het ministerie alles geregeld, tekst ingebonden, waxzegels aangebracht en de ondertekeningstafel in orde gebracht. Mocht er helaas zelf niet achterstaan om de minister te helpen en instructies te geven (was voorbehouden aan onze Chargé d'Affaires), maar om mee te maken was al erg leuk. Vrijdag het ontbijt en de rest van het programma en rond het middaguur onder politie begeleiding (die dus gewoon de straat voor je "schoonvegen") M naar het vliegveld gebracht. Ik was ondertussen aan mijn 3e droge overhemd toe...
Muziek Tips 5
De nieuwe selectie:
Motorcycle - As The Rush Comes
Tori Amos - Flying Dutchman
Zucchero - Blue
Aerosmith - Amazing
Chris deBurgh - Spanisch Train
Featured Artist of the Week: Des'ree
Remember 1988?
Marco van Basten wordt naar alle waarschijnlijkheid de nieuwe coach van het Nederlands elftal. De Amsterdamse voetbalclub Ajax, waar Van Basten in dienst is, heeft een officieel verzoek ontvangen van de KNVB om de oud-international te mogen benaderen. Ajax heeft het verzoek ingewilligd en is bereid mee te werken. Ook Van Basten zelf is enthousiast. John van 't Schip wordt waarschijnlijk assistent-bondscoach. Bij Jong Ajax is het nu nog andersom: Van 't Schip is hoofdtrainer, Van Basten zijn assistent.
Ongelooflijk
De puzzelkubus van de Hongaar Rubik, mateloos populair in de jaren tachtig, heeft nog altijd een trouwe schare volgelingen. Op 7 en 8 augustus houden die in het Amsterdamse wetenschapsmuseum Nemo de Europese kampioenschappen cubing.
De ongeveer honderd deelnemers uit zestien verschillende landen hopen het officiele wereldrecord te verbeteren. Dat staat op 16,53 seconden om de puzzel in zijn geheel op te lossen. Eerder dit jaar zette een 14-jarige jongen uit Japan een onofficieel wereldrecord van 12,11 seconden neer. Naast het normale cubing worden er ook wedstrijden met een hand en met de voeten gehouden. Ook is er een competitie in het blind oplossen van de puzzel. Het wereldrecord blindcubing staat op 3 minuten en 56 seconden.
Je zou er haast raar van worden...
Het weekend
Afgelopen weekend ben ik met met een hele groep Nederlanders naar de zee geweest. Een uur of 4 rijden naar het zuiden over slechte wegen is geen pretje, maar het resultaat mocht er wezen. Een mooi en rustig strand, met een mooie strandbar en dito restaurant. Er werd gecampeerd. Wat: ja gecampeerd! Het is hier mogelijk, hoewel in erg beperkte mate. Ik kon van Cas een tent en matras lenen en er was genoeg plek onder de olijvenbomen waar je gratis mocht staan. Het restaurant had toiletten en douchen ter beschikking, dus een prima locatie dus. Je kon ook een (trekkers)hutje huren, maar ik blijf wel een student met een beperkt budget. En als iets gratis is voor een Nederlander...
Het bleek een exclusieve keuze te zijn, aangezien de jetset van Albanië dit ook als haar weekend-uitje beschouwd. Bestaat er in Albanië dan een Jetset? Ja wel zeker, hoewel die er iets anders uitzien en zich iets anders gedragen dan de Nederlandse. Het zijn hier over het algemeen de wat oudere mannen met een redelijke zwemband en met duistere achtergronden. Hun vriendinnen zijn bij voorkeur geblondeerd en hebben een voorliefde voor Gucci en Lancaster. Je kunt je er waarschijnlijk wel wat bij voorstellen. Lekker op het strand liggen, beetje zwemmen, eten en dansen en de wereld is zo slecht nog niet. Het hoogtepunt van het weekend was toch zeker wel het paragliden. Dit is met een instructeur en een uitgevouwen parachute van een berg afrennen en je dan naar beneden (of omhoog afhankelijk van de thermiek) laten zweven. Het is minder spectaculair dan parachutespringen, maar het blijft erg mooi en overweldigend. Landen op het strand (nou ja, op de parasol van een stelletje) is ook een belevenis, zeker als 40 kinderen je dan bestormen alsof ze nog nooit eerder een vliegende Hollander gezien hebben (wat waarschijnlijk ook zo was...). Een mooi weekend was het zeker!
Bezoek
Nu had een vriend van mij min of meer toegezegd (ik geef toe: niet beloofd) dat hij naar Albanië zou komen. Eerst was het probleem dat het opzich redelijk prijzig is om hier naartoe af te reizen, maar omdat mijn ouders met de auto komen, kon hij (misschien) meerijden. En ik wordt niet gauw pissig, maar gisteren kreeg ik deze mail: "Ik heb gisteren echter nog eens op de kaart gekeken en het is me echt te ver in de auto (met het vliegtuig trouwens ook). Dus ik kom niet. Nu zul je dat wel laf vinden enzo (zie je
mail van vorige week), maar het zij zo. Ik heb even geen zin in verre reizen momenteel." Je bent met het vliegtuig sneller hier dan met de trein van Groningen naar DenHaag, maar ala. Het was dat laatste die mij uit mijn vel deed springen. "even geen zin in verre reizen" en dat van iemand die amper uit zijn eigen achtertuin komt! Het lijkt als of hij elke week wel een verre reis maakt, maar zijn laatste was in 1999 samen met mij in de auto (!!) naar Griekenland (en Albanië ligt dichterbij dan Griekenland...). Hoe zeer je je soms toch kunt vergissen in mensen.
Muziek Tips 4
Weer een aantal liedjes die iedereen zou moeten hebben:
Theraphy! - Diane
Live - Lightning Crashes
Nelly Furtado - Saturdays
Snap - Angel
Die Toten Hosen - Alles Aus Liebe
Richard Wagner - Also Sprach Zaratustra
Featured Artist of the Week: Amel Larrieux
Tot volgende week.
De weg naar het werk
's Ochtends rond een uur of kwart over zeven opstaan, maar meestal ben ik al eerder wakker door de warmte en het geluid van buiten. Ik heb in mijn appartement geen airco en maar 1 ventilator, dus alle ramen en deuren staan tegen elkaar open om maar een frisse wind te creëren. Dan met de lift naar benenden vanaf de tiende verdieping en elke keer als er na mij nog mensen instappen kijken ze vreemd op van een blond iemand in de lift. Dan via de (winkel)straat naar het park en onderweg zitten al de eerste verkopers van
groente en fruit langs de kant van de weg met hun waar op dozen uitgestald. Jongens met kartonnendozen met daarin sigaretten lopen langs en proberen hun waar te slijten, mannen zitten al op terrasjes hun koffie te drinken en de eerste winkels gaan al open. Meestal zijn het ook dezelfde mensen die mij tegemoet komen op weg naar hun werk. Dan schuin door het park waar het lijkt alsof water de hele dag op het gazon gespoten wordt door oude dametjes. De straat oversteken blijft risicovol wegens gebrek aan stoplichten en idioot rijgedrag van de Albanezen. Langs de Tombe waar vroeger Hoxa lag opgebaard met zijn giften, maar waar nu een café inzit en terrasjes de hele dag buiten staan zonder weggehaald of gejat te worden. Langs het kantoor van de premier, waar de bewaking met Kalashnikovs in de aanslag verveeld een plekje in de zon zoeken. Langs 2 eetstalletjes waar om 8.15 al de eerste worstenbroodjes verkocht worden en de Italiaanse ambassade waar vanaf 8 uur al een rij staat om een visum te bemachtigen. Langs het gebouw van de
staatstelevisie waar iedereen denk belangrijk te zijn en onderweg een put waarop geen putdeksel op zit (ik heb ze zien gaan, druk in gesprek wezend...) tegenkomend. Op de hoek nog een mannetje met karretje dat dan al probeert sigaretten, kauwgom en zakdoekjes te slijten en dan ben ik, bezweet en wel, op kantoor. Heerlijk op mijn geaircondinioneerde kamer een kop koffie geserveerd krijgen en de kranten (electronisch) doorkijken. Wat een leven... :-)
Een feest van kleuren in Tirana
Een feest van kleuren in Tirana
Over Albanië gesproken:
De flamboyante burgemeester laat de grauwe kolossen uit het communistische regime verven, in alle kleuren van de regenboog. Er verschijnen cafés, restaurants, en clubs die niet onderdoen voor de onze. De Albaanse hoofdstad Tirana leeft. En hoe.
'En waar eet je dan?" was de meest gestelde vraag na terugkeer uit Tirana. En alle vragenstellers keken op hun neus van het antwoord: "Gewoon, in een restaurant, meestal Italiaans." Tirana, de hoofdstad van Albanië, staat nu niet bekend als een stad waar het aangenaam vertoeven is. Veel kan het niet zijn, is de veronderstelling. De hoofdstad van een land van paarden en wagens. Van arme boeren. Het beeld klopt niet. Tirana is nog wel arm, maar niet meer straatarm. De stad is druk bezig een nieuw, beter leven na het
communisme op te bouwen. En dat gaat langzaam, maar het lukt aardig.
Drijvende kracht erachter is de burgermeester van Tirana, Edi Rama: een boomlange veertigjarige, flamboyante kunstenaar, die eind vorig jaar voor de tweede keer als burgemeester werd gekozen. Hij is populair én omstreden door zijn onconventionele aanpak. Niet alleen rapt hij mee met de hit Tirona van de rapband West Side Family. Hij is ook de man achter het opvallendste aanzicht van de stad: de gekleurde gebouwen. Weet je wat, we kleuren ze gewoon, die saaie kolossen, moet hij gedacht hebben, en gaf er als een echte kunstenaar zijn gekleurde signatuur aan. Niet één kleur per flat, nee, van
alles door elkaar. Flatgebouwen in geel en roze, als reuzenspekkies, felrode balkons, blauwgele muren, groene raamkozijnen. Alle kleuren van de regenboog.
Vrolijk is het zeker, maar niet alle inwoners zijn er even blij mee, want toestemming vragen doet Edi Rama niet. Het verhaal gaat dat een weduwe naar het stadhuis belde met de vraag: 'wil de burgemeester mij nu al in een kist hebben?' Ze had een zwart balkon gekregen.
We lopen de burgemeester bij toeval tegen het lijf in het chique hotel Tirana, een wolkenkrabber midden op het Skanderbegplein, hart van de stad. Die reus met zijn flamboyante, felgekleurde shirt en designerpak, dat kon niet anders dan de beroemde burgemeester zijn. We complimenteren hem met zijn schilder-acties, informeren of we geen afspraak kunnen maken en hij zegt strak dat hij zondag wel tijd heeft. We ontmoeten hem weer in het hotel en confronteren hem direct met het zonder toestemming verven van de huizenblokken. Daar is hij stellig over. Dat schilderen, daar had hij geen toestemming voor nodig. Het moest gewoon gebeuren. Punt uit. Het was ook een psychologische kwestie. "Mensen moesten gewoon wakker geschud worden uit die lange, grijze winterslaap waarin ze jaren verkeerden. Het waren voor mij ook signalen van hoop en verandering, na lange jaren van verlatenheid," vertelt hij.
Douchen
De kritiek dat hij weinig doet aan armoedebestrijding, legt hij naast zich neer."Douchen doe je van het hoofd naar de voeten en niet andersom," is zijn verweer. "Dus eerst het centrum opschonen, de parken herstellen, het groen terugbrengen en de boulevard kleurrijk maken, en dan de rest."
Hij heeft het goed aangepakt: talloze armoedige kioskjes in het Rinia Park en langs de Lana rivier zijn gesloopt, zodat er een boulevard ontstaat en het park ook echt weer park wordt. Nu de rest nog, de gaten in de straten, de vuilnis op straat. En de elektriciteitsvoorziening. Vorig jaar had je nog twee tot acht uur per dag geen elektriciteit. Nu is dat grotendeels verholpen, vooral in het centrum. Het contrast tussen het centrum en daarbuiten is nog wel steeds schrijnend. De armoede komt er direct op je af. De gaten in de straten zijn nog groter, en de mensen gaan stukken armoediger
gekleed.
Op de vraag of hij gelooft dat Tirana ooit een Parijs kan worden moet hij smadelijk lachen. "Denk je dat ik ooit Julia Roberts zou kunnen worden? Ik kan je vertellen dat Tirana als Parijs of London kan worden als jij me vertelt hoe ik Julia Roberts kan worden."
Een Parijs zal Tirana dus wel nooit worden, maar dat de Franse stad een voorbeeld is, blijkt wel uit de vorige maand geopende Buddhabar. Een goedbedoelde kopie van het origineel in Parijs, nagemaakt aan de hand van internetfoto's. Ze draaien er ook precies dezelfde muziek, Buddhabar-cd's, die via Griekenland naar Tirana zijn gekomen.
Ierse pub
Tirana doet hard haar best als wereldstad mee te tellen. Er is een luxe shoppingcentrum gekomen met Europese prijzen in euro's, in de Skytower, een van de hoogste gebouwen van de stad. Het is het enige winkelcentrum waar ze merken als Adidas, Nike, Benetton, Wrangler, Samsonite en Illy verkopen. Net als elke grote stad heeft Tirana ook een Ierse pub, waarschijnlijk de enige in Europa zonder Ierse bediening. Murphy's en Guiness worden uit Nederland geïmporteerd. Er zijn internetcafés, twee bioscopen met de nieuwste
Amerikaanse films, capuccino-bars en een Japans restaurant, net geopend.
Een McDonalds is er opvallend genoeg weer niet; het Amerikaanse bedrijf heeft geen interesse. De stad is daarom maar zelf een nep-McDonalds begonnen: MacMariott, met een logo dat precies op dat van McDonalds lijkt. De hamburgers vertonen minder overeenkomsten.
MacMariott en de nieuwe restaurantjes zijn gevestigd in the Block, dat zich ontpopt als de hippe wijk van de stad. Twaalf jaar geleden was het nog een afgesloten woonwijk voor de communistische elite; een gesloten bolwerk waaraan veel Albanezen met angst terugdenken. Auron (28), jurist bij een internationaal bedrijf: "Het was een symbool van macht en onwaarschijnlijkheid. Er waren altijd bewapende soldaten. Geen winkels en
nachtclubs, maar gewoon huizen, villa's voor de partijbonzen. Het MacMariott staat in de oude tuin van het woonhuis van voormalige dictator Hoxha."
Auron beziet de veranderingen in zijn stad met kritische blik. Het is wel leuk, al die mogelijkheden, maar toch, hij spreekt van 'chaotisch kapitalisme'. Het beste voorbeeld, zijn de talloze Mercedessen. Albanië, heeft de grootste Mercedes-dichtheid van heel Europa, wordt gezegd. Het is een wagen die status en macht uitstraalt. En misschien nog belangrijker: het is de meest schokbestendige auto ter wereld. En dat is wel nodig in Tirana.
Restaurant: Het eerste Italiaanse restaurant van de stad, geopend door een Albanese- Italiaanse familie in 1993, is Piazza (Rruga Ded Gjo Luli 23,tel: 04230706) vlak bij het Skanderbeg-plein. Het ziet eruit als een chic Italiaans restaurant, met mooie tafels, klassieke, comfortabele stoelen en obers in zwarte jassen. Er dineren veel zakenlui. Door de opkomst van meer restaurants in de stad is het iets minder exclusief en wat betaalbaarder geworden, maar het is nog steeds een bekende, geliefde plek.
Gids: Tirana in your pocket. Kun je op de boekhandel op het Skanderbeg-plein krijgen. (Skanderbeg is een beroemde Albanese leider uit de vijftiende eeuw).
Bar: The Buddhabar (Rruga Abdyl Frasheri 8). Vorige maand geopend en de architecten hebben de Buddhabar gecopieerd via internetbeelden van het origineel in Parijs. Een andere hippe, huiskamer-achtige bar is The Living Room (Rruga Sami Frasheri) en Rosawa Palace met Bulgaarse cancan-danseressen op de bar. (Rruga Bardhyl 80).
Mooiste uitzicht: Vanaf de in 2002 geopende Sky Club in de Skytower (Rruga Deshnoret E 4 Shkurtit 3 ), waar je op de zeventiende verdieping van een hoog kantoorgebouw in een draaiende bar Tirana van alle kanten in 45 minuten voorbij ziet komen. Een drankje is duur. Het is een plek waar vooral zakenlui, rijke Albanezen en jonge succesvolle yuppen (het woord yup is al bekend in Tirana) komen.
The Look: Meisjes die op en top vrouw zijn, met hoge hakjes, korte rokjes, veel make-up en gekleurd, hip geknipt haar.
Taxi: Geel, zien eruit als Amerikaanse taxi's. als je geluk hebt, tref je een chauffeur die een beetje Engels spreekt. Van tevoren altijd een prijs afspreken want meters kennen ze niet. Als je in de stad ergens naar toe moet, kun je het beste tweehonderd lek voor een rit aanhouden (dat is ongeveer twee euro).
Winkels: Het winkelcentrum in de Skytower, net geopend, met Europese merken. In the Block, de Durresit-straat en de Bulevardi Gjergi Fishta vindt je veel kleine hippe boetiekjes. Deshmoret E 4 Shkurtit is de schoenenstraat van Tirana.
Drankje: Raki, een zoet, alcoholisch drankje van druiven, bessen en pruimen. De bekendste zijn Permet en Skrapar, naar de plaatsen waar het gemaakt is.
VIP-plek: restaurant Nena Mbretëreshë, (Rruga Labinoti 6) voor zowel locale als buitenlandse VIP's. Hoewel de bediening je meer als een VUP (Very Unimportant Person) behandelt.
Copyright: Het Parool
Muziek Tips 3
Hier weer wat meer liedjes die iedereen zou moeten hebben:
Phil Collins - Don't Loose My Number
Yanni - Butterfly
Santana - Put Your Lights On
Outcast - Roses
Robbie Williams - Mandalay
Featured Artist of the Week: Aimee Man
Meer volgende week...
Vrouwen 2
Mona,
Ik zit inderdaad met iets dieps en ik loop er al bijna
drie dagen mee rond. Ik heb je advies inmiddels tot op
zekere hoogte opgevolgd. Ik heb mijn nicht net een email
gestuurd met de vraag om een telefoonnummer en of
emailadres.
Kijken hoe snel de roddelmachinaties in onze familie gaan.
Ik hoop er het beste van want ze is echt top!!!!! En
mogelijk zelfs nog wederzijdse gevoelens ook. Ik voel me
echt geweldig.
Maar wacht, nu ga jij me natuurlijk waarschuwen dat ik
niet te hard van stapel moet lopen etc., dat de
teleurstelling straks misschien des te groter is etc.
Okee, ik hou op.
Vanavond komt mijn oude vlam M eten. Ik vertel haar
nog eerst maar even nix. Dat van die busmeid moest ik ook
nog weken aanhoren dat ik daar geen actie bij had
ondernomen etc.
Goed, ik wacht af en hoop er het beste van.
Bedankt voor alle advies en tips.
Een trouwe lezer
Mona
Lieve lezer,
Uit je probleem blijkt wel dat je zit met iets dieps, iets dat erg moeilijk te verhelpen is. Ik zal daarom mijn uitereste best doen om dit probleem met je op te lossen. Het klinkt wel allemaal een beetje incestueus, maar ik neem aan dat je weet wat je doet. Allereerst moet je bij jezelf nagaan hoeveel je ervoor over hebt om dit probleem op te lossen. Ga je tot de limiet of niet? Als je daar achter bent dan kun je de volgende stap zetten. Die eigenlijk meer voor de hand ligt dan het lijkt. Het mag dan zo zijn dat je nicht een grote flapuit is, maar de waarheid is meestel het meest verbloemend en onschuldig. Je zegt gewoon dat jullie hadden afgesproken eens in Groningen wat te gaan drinken, maar dat je door de drukte na afloop/op het einde vergeten bent gegevens uit te wisselen.
Heel onschuldig en aannemelijk. Mijn tip is dan ook dat je het gewoon zo speelt. Dit is namelijk het makkelijkst te verklaren, het dichst bij de waarheid en daardoor ook het simpelst eventueel uit te leggen. Je moet bij een leugentje altijd het dichst bij de waarheid blijven, want dan kun je jezelf ook beter inleven. Zo ook het telefoontje naar Susanna, aangezien je daar vast ook nog geen ideeen over zult hebben. Zeg gewoon dat jullie het hebben gehad over een drankje in de stad en dat je daarom belt (geloof me, als je het overtuigend brengt, zal ze alleen twijfelen aan haar geheugen en niet aan de waarheid). Doortastendheid is hier het sleutelwoord!
Aan een faxnummer zul je waarschijnlijk weinig hebben, maar mocht je die krijgen dan ben ik altijd bereid om als mediator op te treden. Zoals een groot staatsman eens gezegd heeft: elk nadeel heeft zijn voordeel. Zwolle en Nijeveen (of all places...) zijn niet het einde van de wereld en misschien wel eens leuk als dagje uit. Kun je meteen om een gids vragen. Goed, ik hoop dat het nu wat duidelijker voor je is en dat de roze mist om je hoofd is verdwenen (tralalalala). Stel dit gewoon op als je plan-de-campagne en ga tot actie over. De beste verdediging is de aanval, dus doe je best. De wereld staat achter je en gelooft in je. Omnius plures victor!
Liefs, Mona
Vrouwen
Hey Mona,
Groot nieuws!!!!!!!
Mijn nicht ging afgelopen vrijdag trouwen. Ik heb echt de
pannen van het dak gedanst, zo leek het wel. Maar wat nog
een heel aardige bijkomstigheid was: ik denk dat ik mijn
grote liefde tegen het lijf ben gelopen. Het was echt heel
gek, maar toen ik haar zag (ik had haar nog nooit gezien),
toen dacht ik: dit is haar!!!!!. Echt. Dit is echt anders
dan al die M's, H's en wat dies meer
zij. En die blik bleek wel wederzijds te zijn!!!! We
hebben redelijk wat gekletst, veel gedanst en verder niks,
maar toch ben ik het hele weekend al van slag.
Ze is een dochter van de zus van mijn aangetrouwde oom
(snap je het nog). Ik zal het wat duidelijker zeggen: mijn
vader heeft een zus en haar dochter ging vrijdag trouwen.
Die zus van mijn vader heeft echter ook een echtgenoot,
die ook weer een zus heeft. Het meisje dat ik vrijdag
leerde kennen was een dochter van die zus. Ik had haar nog
nooit ontmoet in al die twintig jaar (ze is dus 20).
Tijdens een groot deel van de avond zaten we niet bij
elkaar, maar bij de respectievelijke families. Toch zat ze
steeds te kijken en probeerde steeds mijn blik te vangen.
Ik deed uiteraard precies hetzelfde en tijdens de
afsluitende dans om half een kwam de ultieme blik van
bijna een minuut lang!!! En je kent mij: van
doortastendheid was even geen sprake. Zucht.
De afloop van dit alles: ik heb geen telefoonnummer,
emailadres, faxnummer. Helemaal niks. En daar baal ik echt
gigantisch van. Ik zit er namelijk niet op te wachten dat
ik via mijn nicht een telefoonnummer ga vragen, want da's
een echte flapuit en voor ik het weet, weet de hele
familie het. Heb je nog advies over hoe dit aan te pakken?
Prettige bijkomstigheid: er is een groepsfoto gemaakt van
de daggasten en daarop kroop ze wel heel dicht tegen mij
aan. Voor wat het waard is op dit moment uiteraard.
Complicerende factoren: ze studeert accountancy in Zwolle
en woont in Nijeveen. Niet echt plekken waar ik dagelijks
kom en waar ik haar 'toevallig' tegen het lijf zou
lopen...
Ze heet trouwens S...
Goed, ik hoop dat je advies hebt, want ik wordt helemaal
gek!!!!!!
Liefs,
Je Trouwe Lezer.
P.S. Ik hoop echt dat je advies hebt, want die buikpijn is
onverdraagelijk.
Albanië 4
Gisteren met Cas en Nelleke op 4x4 tocht geweest. Naar het noorden over de bergen via een pas. Op de kaart staat de weg aangegeven als een gele weg, maar door de vele gaten in het wegdek op de weg er naar toe (op de kaart rood...), had ik al een vermoeden dat het geen eitje zou worden. Loof de Heer dat we een 4x4 hadden en een lage gearing, anders waren we nu nog niet terug geweest! Het wegdek is in geheel Albanië niet van een superieure kwaliteit, maar op zich te doen. Dit was dus voor een gewone auto niet te doen: modderpoelen door beekjes, enorme gaten, stenen (geen keien) en leuke hellingen. Eindelijk eens een fatsoenlijke 4x4 tocht, waar de Land Rover van mijn ouders goed van pas zou komen en mijn cursus 4x4 rijden idem. Mijn ouders hebben het plan opgevat om over een week of 2 naar Albanië te komen rijden ipv te vliegen. Op zich best te doen, maar ik denk dat mijn vader gewild zou hebben dat hij de Land Rover nog niet voor een Saab had ingeruild... :)
Mijn nieuwe mobiele nummer voor de tijd hier: +355692710583
Albanië 3
Het land zelf, wat kan ik daar over zeggen, behalve dat het hier smoorheet is? Het is arm, dat is een ding dat zeker is. Straten liggen half opgebroken, huizen half afgebouwd, vuilcontainers op straat puilen uit en er lopen overal zwerfhonden. De stofwolken langs de wegen zijn immens en de weg van het vliegveld naar Tirana loopt 20km om, omdat er geen brug ligt. Iedereen rijdt een Mercedes, natuurlijk wel hele oude 190's en vele met de Duitse stickers er nog op, maar het blijft een status symbool. Winkels zijn er genoeg voorhanden, maar verwacht niet de grote winkelketens. Tirana is zelfs de enige hoofdstad in Europa waar je geen McDonalds zult vinden! Iedereen rijdt hier ook als een gek, stoplichten worden genegeerd (nu staan er wel niet heel veel) en iedereen neemt maar voorrang. Om de 10meter weer een Lavazh waar je je auto kunt laten wassen en mensen langs de kant van de weg die op busjes wachten. Het land lijkt wel een combinatie van Georgië en Turkije. Alleen kun je hier niet pinnen of geld opnemen. Cash mee dus...
Maar het is mooi! Ondanks de armoede, de vervallen gebouwen en de stank (af en toe), spreekt het aan. Iedereen is vriendelijk, er word niet vreemd gedaan en van agressie is niks te merken. De vrouwen hier zijn zoals ik ze nog nooit gezien heb. Ik ben toch al in veel landen geweest en gaf altijd hoog op van de Oost-Europezen, maar deze overtreffen zelfs de Tsjechen. Je moet wel van donker haar houden natuurlijk... :)
Kortom: iedereen die wil en kan, kom op bezoek. Ik heb ruimte zat hier, kan ook wel een dag(en) vrijnemen en het is zeker de moeite waard. Het zal niet supergoedkoop zijn (de Lek is wat overgewaardeerd), maar wel een immense ervaring rijker!
Ik ga eens wat te eten zoeken. Tot de volgende keer!
Ow: mijn nieuwe emailadres: leander-van.delden@minbuza.nl
Albanië 2
Meteen gisteren al aan het werk, hoewel mijn contract pas vandaag in zou gaan. Heb een eigen kantoortje, aangezien de CdP en Hoofd Aministratieve Zaken (HAZ) er niet meer zijn en niet bekend is wanneer hun opvolgers precies komen. Zal iig wel augustus worden is de verwachting. Heb dus een mooie kamer, met 19" flatscreen en alles wat ik nodig heb. Ben dus ook meteen al in het diepe gegooid qua werk. Regel een grote subsidie-aanvraag, bereid mede het bezoek van minister Bot voor eind juli, maak een evacuatie-plan, moet mede een global business scan maken en maak het tweewekelijkse nieuwsoverzicht voor de CdP-meeting waar alle CdPs van Albanië bijeen komen om te kletsen. Aangezien NL vanaf vandaag voorzitter is van de EU en hiervoor al het voorzitterschap van Ierland waargenomen werd, is de Nederlandse CdP ook voorzitter van die meetings. Heb het dus druk genoeg. Morgenvroeg mee met de CdP naar een boomplanting die de NL-overheid gesubsidieerd heeft en volgende week mag ik alleen naar Dürres om daar NL te vertegenwoordigen op een diploma-uitreiking op een middelbare school. Geen idee wat ik daar moet, maar zie wel; is iig een leuk uitstapje. Gisteren met de NL-populatie in Tirana voetbal gekeken, was een man of 35. Iedereen in fel oranje en met de meest gekke hoeden en vlaggen etc; ze zullen wel gedacht hebben... Zaterdag mee met de Plv CdP naar een bergpas een beetje klimmen.
Albanië 1
Ja, ik ben het, alive and kicking! Na dinsdagochtend al om 4.15 opgestaan te zijn, de trein naar Schiphol genomen te hebben, me ingecheckt en 300Euro aan overgewicht betaald te hebben en naar Boedapest vertrokken ben, was alles prima. Het moment van onzetting kwam toen ik in het vliegtuig naar Tirana zat en naast mij een bagagewagen zag staan met mijn spullen erop. Nu is dat niet heel vreemd, maar wel als het vliegtuig langzaam begint te rijden en je na 5min in de lucht zit. Concreet: mijn bagage bleef achter in Boedapest en kon ik pas de volgende dag ophalen. Nu Albanië, de eerste schok kwam meteen uit het vliegtuig: de ongelooflijke hitte. Het was meer dan 30graden en daar was ik niet heel erg op voorbereid... Ik werd opgewacht door de plaatsvervangende Ambassadeur (hierna CdP) en die reed mij (met chauffeur natuurlijk: weet ik ook eens hoe dat voelt) eerst naar de ambassade. Daar een korte rondleiding gekregen en toen door naar mijn appartementje. Ik had veel verwacht, maar toen er in de auto opeens gesproken werd over 400Euro huur, werd ik een beetje bang. Ik heb dus een appartementje in het centrum van de stad aan een leuke winkelstraat, op de 10e verdieping. Ik heb 2 slaapkamers, een woonkamer, 2 terrasjes en 2 badkamers! Bovendien is op de 11e verdieping het dakterras waarvan 50m2 van mij is! Geweldig, maar daar betaal je dan ook wel voor... 's Avonds nog even met een local wat gedronken en toen vroeg naar bed.
